Περηφάνια και προκατάληψη

Μη φοβάστε, δεν θ' αναφερθούμε στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Τζέιν Όστεν, αλλά σε ένα ενδιαφέρον κειμενάκι που είχα διαβάσει σήμερα. Ήταν ουσιαστικά μια λίστα με συμβουλές από έναν άγιο (δεν θυμάμαι ποιον) που είναι αναρτημένο σε ένα μαγαζί στον Πειραιά. Το κείμενο αυτό αναφέρονταν στη υπερηφάνεια και στον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ας ρίξουμε μια ματιά σε μερικές απ' αυτές τις συμβουλές. Θα τις γράψω με δικά μου λόγια καθαρά λόγο μνήμης, χωρίς ν' αλλάξω το νόημα τους. Δεν σκοπεύω να προσθέσω, ν' αφαιρέσω ή ν' αλλάξω κάτι. Αυτά τα κάνουν μερικά βλίτα, που βάζουν τις "απόψεις" τους πάνω απ' την αλήθεια. Απ' όσα θα διαβάζετε, τίποτα δεν έβγαλα απ' το ξερό μου κεφάλι!

1) Αν κάνεις κάτι καλό, μη το πεις σε κανέναν. Κράτα το για τον εαυτό σου.
2) Απέφυγε σαν τη φωτιά τους επαίνους.
3) Να θυμάσαι μόνο τις πολλές σου αμαρτίες και να ντρέπεσαι πάντα για αυτές.
4) Αν νιώσεις περηφάνια για κάτι, στην μετά θάνατον ζωή ο Θεός θα σε τιμωρήσει.
5) Να ζεις πάντα στο σκοτάδι.
6) Να θαυμάζεις πάντα τους αγίους και τα έργα τους.

Κι άλλες τέτοιες αηδίες. Για κάποιους, είναι προτροπή για να ζήσεις σεμνά. Για μένα, είναι μια απαράδεκτη μορφή λοβοτομής και αυτοευνουχισμού. Ο καλύτερος τρόπος για να ζήσεις λοιπόν είναι να μη κάνεις απολύτως τίποτα στη ζωή σου και να κλαις τη μοίρα σου. Ρε μπετόβλακες, γιατί πρέπει να ντρέπομαι για ότι κάνω; Γιατί πρέπει να ζω στα σκοτάδια; Είμαι ένας απλός άνθρωπος, κάνω αυτό που θεωρώ ωραίο και σωστό και τίποτα παραπάνω. Γιατί πρέπει να ντρέπομαι και για αυτό; Υπάρχουν εκεί έξω κάτι ποζέρια, που αγοράζουν και κάνουν μαλακίες απλά και μόνο για να παριστάνουν τους μουράτους. Κούφιοι άνθρωποι, που παριστάνουν τους θεούς χωρίς να κάνουν τίποτα. Αυτούς τους καραγκιόζηδες γιατί δεν τους τραβάτε απ' τ' αυτάκι; Γιατί τα χώνετε σε 'μένα; Κι αν όντως είναι αμαρτία η εξωτερίκευση των πράξεων μας, πως ξέρουμε τόσα πολλά για τις πράξεις των παπάδων και των αγίων; Γιατί να θαυμάσουμε τους αγίους και όχι π.χ. τον πυροσβέστη που ρίσκαρε τη ζωή του για να σώσει ένα παιδάκι από πυρκαγιά; Μας κοροϊδεύετε;

Θυμήθηκα τον Άρθουρ Κλαρκ, που είχε πει ότι η οργανωμένη θρησκεία είναι ότι χειρότερο υπάρχει σήμερα. Μήπως είχε ένα δίκιο;

Ένας επιστήμονας ανακαλύπτει ένα απ' τα μυστικά του Σύμπαντος, μια νέα γνώση που θ' αλλάξει και τη ζωή μας άμεσα ή έμμεσα. Πρέπει να ντρέπεται γι' αυτό; Μια φίλη μου είχε σώσει ένα γατάκι από βέβαιο θάνατο. Πρέπει να τιμωρηθεί για αυτό; Ένα παιδάκια φτιάχνει μια υπέροχη ζωγραφιά. Πρέπει να πάει στη κόλαση για αυτό το λόγο; Ένας συγγραφέας έδωσε τον καλύτερο του εαυτό για ένα βιβλίο, το οποίο τελικά θα μείνει στην ιστορία. Θα τιμωρηθεί απ' τον Θεό; Δηλαδή όποιος ανακαλύπτει-εξερευνά-επινοεί-δημιουργεί, θεωρείται εχθρός της ανθρωπότητας;

ΜΑΛΑΚΙΕΣ!

Δεν υπάρχει λόγος να ευνουχίσουμε τη φαντασία μας και την ελευθερία έκφρασης μας για να ζήσουμε ταπεινά ταπεινωμένα, ούτε υπάρχει λόγος για να γίνουμε σκλαβάκια του Lifestyle ή των ρασοφόρων. Ούτε θα ντρεπόμαστε για αυτό που είμαστε, ούτε θα δείχνουμε και το πουλί μας ακόμη για να το παίξουμε μούρες. Προτείνω αυτό που είχε πει ο Ισαάκ Ασίμοφ, ότι η έλλειψη μετριοφροσύνης είναι πολύ καλύτερη από την υποκρισία.