Χριστουγεννιάτικο κράξιμο

Λατρεύω τα Χριστούγεννα. Είναι μια χαρούμενη γιορτή που οι Χριστιανοί τιμούν την γέννηση του Ιησού Χριστού. Εγώ προσωπικά δεν είμαι άνθρωπος της εκκλησίας, ενώ με τις απόψεις μου θα έκλεινα πρώτο τραπέζι πίστα στην Κόλαση... αυτή καλέ που δεν υπάρχει παρά μόνο στα μυαλά των ηλιθίων, που βοηθούν υποκριτικά τους συνανθρώπους τους μόνο και μόνο για να κερδίσουν κάποια ανταμοιβή. ΚΑΙΑΔΑΣ! Δεν ξέρω αν όντως υπήρξε ο Ιησούς, μα αν υπήρχε θα ήταν το ποιο φευγάτο αλάνι της ιστορίας. Καλόκαρδος και σοφός, ο Ιησούς αγκάλιασε όλους τους ανθρώπους χωρίς ρατσιστικές διακρίσεις κι έγραφε... εκεί που δεν πιάνει μελάνι (έπεσε λογοκρισία στο κείμενο :-Ρ) τον κάθε οπισθοδρομικό βρομύλο του εκάστοτε συστήματος. Αν ο Ιησούς επέστρεφε σήμερα, θα τον σταύρωνε η Χριστιανική εκκλησία και οι χιλιάδες επί χιλιάδων ψευτοπιστοί. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Σήμερα δεν θα κραξουμε τον σουρεαλισμό των οργανωμένων θρησκειών, μα ούτε και τα Χριστούγεννα. Σήμερα θα κράξουμε απαράδεκτες συμπεριφορές που βαρέθηκα να τρώω στη μούρη κάθε χρόνο. Και κάτι μου λέει ότι δεν θα είμαι ο μόνος. Να ξεκαθαρίσω ότι το κράξιμο που κάνω δεν είναι κακοπροαίρετο, απλώς αυθόρμητο. Έχω βαρεθεί κάτι ηλίθιους που αποφοίτησαν από σχολές τύπου "Θέμος Αναστασιάδης" και "Νίκος Μουρατίδης", που το μόνο πράγμα που ξέρουν να κάνουν είναι να κοροϊδεύουν όποιον βρουν μπροστά τους, απλά και μόνο για να το παίξουν ανωτερότητα και να πουλήσουν μούρη. ΚΑΙΑΔΑΣ! Μπορεί να Χριστούγεννα να έχουν περάσει, αλλά εξακολουθούμε να είμαστε σε εορταστική περίοδο. Οπότε δεν είναι αργά για να κράξουμε Χριστουγεννιάτικες ηλιθιότητες.

Κράξιμο στον υλισμό των Χριστουγέννων. Τα Χριστούγεννα από μόνα τους είναι μια όμορφη εορτή της αδελφοσύνης και της αλληλεγγύης, αλλά πλέον δεν αρκεί. Σήμερα ο σκατόφλωρος άνθρωπος έχει συνδέσει τα Χριστούγεννα με πανάκριβα δώρα, πάρτι χοληστερίνης, πλαστικούρα μέχρι εσχάτων, κακόγουστα πάρτι επίδειξης ελιτισμού και πλήρη αντικατάσταση των συναισθημάτων με υλικές και ψυχρές παπαριές. Μα τι κάθομαι και λέω; Ποιος Χριστός; Ποια γέννηση; Ποιο "αγάπα τον πλησίον σου"; Σήμερα δεν είναι Χριστούγεννα μα X-Mas. Η αγάπη πέθανε κι έδωσε τη θέση της στα Playstation και στα Dolce & Gabbana! Το νόημα των Χριστουγέννων δεν είναι η αδελφοσύνη και ο σεβασμός, μα τα πανάκριβα δώρα.

Κράξιμο στο κιτσαριό του στολισμού. Ο Αθηναίος νομοθέτης Σόλων, ο οποίος έζησε το 639 με 559 π.Χ., είχε πει κάτι πολύ απλό και σωστό. Μηδέν άγαν. Τίποτα σε υπερβολικό βαθμό. Το ίδιο θα έπρεπε να ισχύει και με τον Χριστουγεννιάτικο στολισμό. Ένα όμορφα στολισμένο δέντρο και μερικά στολίδια αρκούν και με το παραπάνω. Η γύφτικη υπερβολή όμως με κάνει να βγάζω αφρούς. Όταν π.χ. βλέπω κάτι τέτοιο...

... θέλω να ρίξω βόμβα και να δείρω τον διακοσμητή. Συχαίνομαι την εκμετάλλευση των Χριστουγέννων για επίδειξη του πόσο ποζέρας μπορείς να γίνεις.

Κράξιμο στην Χριστουγεννιάτικη φωτορύπανση. Δεν μπαίνεις στο πνεύμα των ημερών με το να έχεις παντού δισεκατομμύρια φώτα αναμμένα όλο το 24ωρο. Ο περιττός φωτισμός με τον οποίον έχεις στολίσει ακόμη και το αμάξι σου επιβαρύνει το περιβάλλον, την δημόσια υγεία και την τσέπη σου. Και είναι και απαίσιος! Δεν είναι τυχαίο που η Δ.Ε.Η. πάντα κάνει αυξήσεις των τιμολογίων της κατά την εορταστική περίοδο. Έχεις βάλει φώτα ακόμη και στον σκύλο σου και μετά θα παραπονεθείς για τους λογαριασμούς και τα χαράτσια, αφού βέβαια σβήσεις τα φώτα σου στην Ώρα της Γης σαν καλό προβατάκι που είσαι, πουλώντας ανωτερίλα για το πόσο "αγαπάς το περιβάλλον". ΚΑΙΑΔΑΣ!

Κράξιμο στην επιβολή των παραδόσεων. Υπάρχει πουθενά κάποιος κώδικας που επιβάλει να στολίσουμε δέντρα, να τρώμε μελομακάρονα και να κάνουμε φιλανθρωπίες, μόνο και μόνο επειδή είναι Χριστούγεννα; ΟΧΙ! Οι παραδόσεις δεν είναι κανόνες που τιμωρείσαι αν δεν τους υπακούσεις. Μερικές είναι όμορφες, άλλες πάλι μου είναι παντελώς αδιάφορες. Αυτό που μ' ενοχλεί λοιπόν δεν είναι οι παραδόσεις, αλλά οι παραδοσιακοί τύποι που κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. "Πρέπει να το κάνεις, γιατί είναι παράδοση και γιατί έτσι κάνουν όλοι". Αν εγώ όμως δεν πάω στην εκκλησία για να κοινωνήσω και θέλω να φάω μελομακάρονα και το καλοκαίρι γιατί είναι γαμάτα γλυκά και τα λατρεύω, μη τολμήσεις να με στραβοκοιτάξεις λες και σκότωσα τους γονείς σου. Και τώρα κάνε ότι κάνουν και οι άλλοι, ρακοσυλλέκτη του παρελθόντος. ΜΠΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!

Κράξιμο στους ψευτοφιλάνθρωπους. Προφανώς δεν αναφέρομαι σε όσους είναι κοντά στον πλησίον τους όλο τον χρόνο, μα σε όσους τον θυμούνται μόνο τα Χριστούγεννα. Και να σου βομβαρδισμός κοινωνικών μηνυμάτων στη τηλεόραση, και να σου ξαφνικές φιλανθρωπίες σε ορφανοτροφεία και συσσίτια, και να σου οι πλούσιοι τραγουδιστές και ηθοποιοί να ενθαρρύνουν τους "κοινούς θνητούς" να βάλουν ποιο βαθιά το χέρι στη τσέπη. Και όλα αυτά μόνο τα Χριστούγεννα. Μόνο τότε υπάρχουν άνθρωποι που μας έχουν ανάγκη; Ποζεράδες όλοι σας!

Κράξιμο στον πανικό του Χριστουγεννιάτικου τραγουδιού. Πετάγεται σαν κλανιά ένας ατάλαντος κλώνος του Justin Bieber, βιάζει τα αφτιά μας όλο τον χρόνο και τώρα θέλει να βγάλει και Χριστουγεννιάτικο τραγούδι. Έλεος! Μέχρι και το Πουλάκι Τσίου έβγαλε Χριστουγεννιάτικο τραγούδι. Στο φούρνο με πατάτες βρωμόπουλο!

Και σαν να μη μου έφτανε τα παραπάνω, πρέπει να υποστώ και τα μαρτύρια των παλιών Χριστουγεννιάτικων μπουρδοτράγουδων με τα οποία μας βομβαρδίσουν κάθε χρόνο. Last Christmas I gave you my heart, φέτος πάρ' τ' αρχίδια μου. Όχι άλλοι Wham!!! Και τι μουσική προτείνω εγώ; Ξεκινάμε με κάτι χαρούμενο...

Συνεχίζουμε με κάτι παλαβούτσικο...

Και κλείνουμε με κάτι επίκαιρο και διαχρονικό...

Κάθε άλλη πρόταση είναι δεκτή.

Κράξιμο σε όσους νοσταλγούν το παρελθόν, όπου πετάγαμε τα λεφτά μας σε κακόγουστες επιδείξεις χρημάτων και ποζεριάς. Και κλασσικά ποιος φταίει που δεν γιορτάζουμε πλέον σαν λατέρνες; Η κακιά οικονομική κρίση, που δεν μας αφήνει να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα. Για όνομα ποια, ακούτε τι λέτε; Νοσταλγείτε το πάρτι κιτσαριού και κακογουστιάς που μόλις σχολίασα στην αρχή του κειμένου. Αυτό εσείς το λέτε Χριστούγεννα; ΚΑΙΑΔΑΣ!

Κράξιμο στους ξεχασμένους, που σου στέλνουν ψυχρές ευχές στο κινητό σου και τον υπόλοιπο χρόνο σ' έχουν χεσμένο. Ουδέν σχόλιο παραπάνω...

Κράξιμο στους διοργανωτές άθλιων διαγωνισμών και διαφημίσεων που προσβάλουν την νοημοσύνη μας. Σ' εσάς μιλάω κύριοι των Jumbo. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις σιχαμένες ραδιοφωνικές διαφημίσεις σας όπως αυτό το αίσχος...

... αλλά και στην φετινή απαίσια ιδέα που πετάξατε στα μούτρα των παιδιών μας. "Πάρτε μέρος στον διαγωνισμό και 50 τυχεροί θα μιλήσουν στο τηλέφωνο με τον Άι Βασίλη". Ξερνάω ρε πούστη μου!!!

Κράξιμο σε όσους γκρινιάζουν για την ακρίβεια και τους χαμηλούς μισθούς τους, αφού βέβαια σήκωσαν όλο τον φούρνο από γλυκά και κάθε μαγαζί που βρήκαν από δώρα. Μπράβο μάγκες. Τώρα ξοδέψτε 5 μισθούς στα σκυλάδικα και μετά ξαναβγείτε να κλαψουρίσετε μπροστά απ' τις κάμερες. Μήπως τελικά έχετε την κυβέρνηση που σας αξίσει; Και από τη στιγμή που παραδέχεστε ότι είναι πανάκριβα, γιατί τα παίρνετε ρε γαμώτο; ΚΑΙΑΔΑΣ!

Κράξιμο σε όσους προτιμούν να περνάνε τις ημέρες αυτές... κολλημένοι στο Facebook! Είναι οι ίδιοι που όταν πηγαίνουν καλοκαιρινές διακοπές, το πρώτο πράγμα που ψάχνουν δεν είναι τα αξιοθέατα, αλλά υπολογιστή για να συνεχίσουν τον εθισμό τους στο Μπουρδοβιβλίο. Ωραίες διακοπές κάνετε βρε. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα μ' αρέσει να περνάω τις γιορτές με την οικογένεια μου και όχι καλλιεργώντας ψηφιακές ντομάτες και κάνοντας like στις μαλακίες που εγώ ο ίδιος γράφω.

Και τέλος, κράξιμο σε όσους λένε ότι μισούν τα Χριστούγεννα, αλλά στα κρυφά τα γιορτάζουν. Δεν σου αρέσουν τα Χριστούγεννα; Κάνε ότι κάνεις καθημερινά. Άσε κάτω τους κουραμπιέδες και πήγαινε να δουλέψεις. Αν δεν μπορείς να πας στη δουλειά σου, επειδή το αφεντικό σου τα γιορτάζει, κάνε κάτι άλλο. Σταμάτα να με ζαλίσεις συνέχεια και τράβα κλείσου στο σπίτι σου.


Ζητώ συγνώμη αν ακούστηκα κακός και προσβλητικός, αλλά δεν άντεχα άλλο. Τα Χριστούγεννα τα γιορτάζω ως φόρο τιμής στην αλληλεγγύη και τον αλληλοσεβασμό. Δεν θέλω να υποβιβάζονται σε κακόγουστο πανηγύρι πιθηκισμών. Κι εμένα μου αρέσουν τα στολίδια, τα τραγούδια και οι μυρωδιές των Χριστουγέννων, αλλά όχι τα μαϊμουδίσματα. Εμένα πάντως θα μου επιτρέψετε να σας ευχηθώ κάθε μέρα να είναι Χριστούγεννα στην καρδιά σας.

"Christmas, my child, is love in action. Every time we love, every time we give, it's Christmas."
Dale Evan

Το τέλος της ανθρώπινης μαλακίας... ελπίζω

Έρχεται επιτέλους το περιβόητο τέλος του κόσμου, για τ' οποίο ο κάθε στόκος μου 'κανε τ' αρχίδια Πασχαλινά τσουρέκια. Επειδή είμαι σίγουρος ότι και σε πάρα πολλούς από εσάς έγιναν τα νεύρα σας κρόσσια από την παπαρολογία της καταστροφολαγνείας, θα μπω στο ψητό. Οι Μάγιας, ο σπουδαίος αυτός πολιτισμός που ζούσε στην Αμερική από το 2.000 π.Χ. ως τον 16ο αιώνα μ.Χ., δεν προέβλεψαν κανένα τέλος του κόσμου. Εδώ δεν προέβλεψαν το δικό τους τέλος!

Τι έγινε λοιπόν και μας τα πρήζει ο κάθε αμόρφωτος; Η ημερομηνία 21/12/2012 ήταν πράγματι σημαντική για τους Μάγιας, αλλά όχι ως το τέλος του ανθρώπου. Η ημερομηνία αυτή εμφανίζεται σ' ένα αριθμητικό σύστημα, με το οποίο παρακολουθούσαν μεγάλες χρονικές περιόδους. Το ημερολόγιο αυτό των Μάγιας ξεκινά από την ημερομηνία που υπολόγισαν ότι δημιουργήθηκε ο κόσμος, δηλαδή στις 11/8/3114 π.Χ.. Η μεγαλύτερη μονάδα μέτρησης του χρόνου που είχαν οι Μάγιας ήταν το B'ak'tun, το οποίο αντιστοιχεί σε περίπου 394 χρόνια. Στις 21/12/2012 λοιπόν κλείνουμε 13 B'ak'tun, δηλαδή 5.125 χρόνια, από την δημιουργία του κόσμου. Σήμερα βέβαια ξέρουμε ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε πριν από 13,75 δισεκατομμύρια χρόνια.

Τι θα γινόταν όμως με το τέλος του 13ο B'ak'tun; Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι Μάγιας θα συνέχισαν το ημερολόγιο με το 14ο B'ak'tun, ενώ άλλοι θεωρούν ότι δεν θα συνεχιζόταν. Το πιθανότερο είναι ότι οι Μάγιας μάλλον θα ξεκινούσαν το ημερολόγιο απ' την αρχή. Κανένα όμως κείμενο των Μάγιας δεν αναφέρεται σε κανέναν Αρμαγεδδώνα. Κι όμως, ένα μισοτελειωμένο ημερολόγιο ήταν υπεραρκετό για να λυσσάξει το κάθε βλίτο με μαλακίες. Α, κι επί της ευκαιρίας...

 

Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που τα εν λόγο βλίτα μας τα πρήζουν με τη συντέλεια του κόσμου. Θυμάστε τι έγινε το 2000, με την καταστροφολογία που τρώγαμε στη μούρη κάθε γαμημένη φορά; Δυστυχώς η ανθρώπινη βλακεία δεν είναι επίκαιρο φαινόμενο μα διαχρονικό. Και για το 1910 τα ίδια έλεγαν, με τον κομήτη του Χάλεϊ που θα τρώγαμε στη μάπα. Και για το 1962 τα ίδια έλεγαν, και μάλιστα από Ινδούς αστρολόγους που θεώρησαν ότι ένας συνδυασμός της θέσης των πλανητών και μια έκλειψη Ηλίου ήταν σημάδια της Αποκάλυψης. Και για το 1982 τα ίδια έλεγαν, με την επανέκδοση ενός παλιότερου μπουρδοβιβλίου που προέβλεπε ολική ευθυγράμμιση πλανητών (κάτι που δεν έγινε) και ολοκληρωτική καταστροφή του κόσμου. Κολοκύθια τούμπανα! Είναι απαράδεκτο να έχουμε την επιστήμη του 21ου αιώνα και να πιθηκίσουμε σαν τους προγόνους μας στον 11ο αιώνα.

Και ποιοι είναι αυτοί που πιστεύουν σ' αυτές τις βλακείες; Είναι δυστυχώς άνθρωποι που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πιστέψουν σε ότι άλλα σκατά τους πετάξουν, από αστρολογικές προβλέψεις μέχρι απειλές για χρεωκοπία αν δεν εξαθλιωθεί κι άλλο. Με τρομάζει που υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι προτιμούν να μοιρολογούν και να κλαίγονται, παρά να ζουν τη ζωή τους απαλλαγμένοι από καταθλιπτικές μαλακίες. Όλα αυτά περί "τέλος του κόσμου" και "Δευτέρας Παρουσίας" δεν είναι παρά δικαιολογίες τεμπέληδων, για να παραιτηθούν από κάθε προσπάθεια βελτίωσης της ζωής τους και να υποδουλωθούν στο κάθε λαμόγιο. Από την άλλη έχουμε εκείνους που ελπίζουν ότι στις 21/12/2012 θα γίνει κάτι όμορφο που θ' αλλάξει την ανθρωπότητα προς το καλύτερο. Οι εθνικιστές περιμένουν τους Ελ να καθαρίζουν για πάρτι τους, γιατί παραείναι κότες και δουλοπρεπείς. Εγώ ούτε ελπίζω σε κάτι, ούτε φοβάμαι κάτι. Η μέρα αυτή θα περάσει, χωρίς καμία καλή ή κακή αλλαγή. Άλλη μια μέρα, άλλη μια Παρασκευή.

Προσωπικά προτιμώ εκείνη την ημέρα να βγω με φίλους και να χαζέψω κανένα κοριτσάκι, παρά να κλαψομουνιάσω κλεισμένος στο σπίτι μου και να "μετανιώνω" επειδή ζω και αναπνέω. Θέλω να πιστεύω όμως ότι με το σκάσιμο της φούσκας αυτής, η ανθρώπινη βλακεία θα αρχίσει να υποχωρεί... ελπίζω...

Ζωή στην ατμόσφαιρα του Δία;

Ο Δίας, ο μεγαλύτερος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος, δεν είναι σαν τη Γη. Η Γη αποτελείται από λεπτή ατμόσφαιρα Αζώτου και Οξυγόνου, στερεό φλοιό, ημίρρευστο μανδύα και πυρήνα.
Ο Δίας όμως αποτελείται από ατμόσφαιρα Υδρογόνου και Ηλίου, αντί για φλοιό έχει έναν απέραντο ωκεανό από υγρό Υδρογόνο, ποιο κάτω στερεό Υδρογόνο και στο τέλος ο πυρήνας. Κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει ζωή. Ή μήπως υπάρχει; 

Το 1976 ο Αμερικανός αστρονόμος Carl Sagan υπέθεσε ότι μορφές ζωής όπου η οργανική τους χημεία βασίζεται στην υγρή αμμωνία θα μπορούσαν να επιβιώσουν στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας του Δία. Ο Sagan βασίστηκε την άποψη του στην οικολογία των Γήινων θαλασσών όπου υπάρχει φυτοπλαγκτόν στα ανώτερα στρώματα, ψάρια ποιο χαμηλά που τρέφονται από τα πλαγκτόν και θηρευτές στα χαμηλότερα βάθη που κυνηγάνε τα ψάρια.


Οι κάτοικοι του Δία ονομάζονται "Βαρίδια", "Φελλοί", και "Κυνηγοί". Τα Βαρίδια (Sinkers) είναι οργανισμοί σαν φυτοπλαγκτόν, τα οποία παρασέρνονται από τους ανέμους και πέφτουν στα χαμηλότερα στρώματα της ατμόσφαιρας του Δία. Επιβιώνουν όμως για αρκετό χρόνο μέχρι να αναπαραχθούν, ώστε να μην αφανιστούν. Οι Φελλοί (Floaters) πρόκειται για πλάσματα στο μέγεθος μια πόλης με μια τεράστια κίστη σαν αερόστατο και τρέφονται με τα Βαρίδια για να διατηρούν τον αέρα μέσα στη κίστη ζεστό. Οι Κυνηγοί (Hunters) πρόκειται για πλάσματα σαν συνδυασμός πουλιού και καλαμαριού και χρησιμοποιούν φυσικούς αεροπροωθητήρες για να πετάνε και να ορμάνε στους Φελλούς για να τραφούν από αυτούς.

Δεν υπάρχει ωστόσο καμία απόδειξη ύπαρξης των παραπάνω πλασμάτων. Ίσως μελλοντικές αποστολές να μελετήσουν το ενδεχόμενο ύπαρξης ζωής στην ατμόσφαιρα του Δία.

Ο Εγκέφαλος

Η ιστορία που ακολουθεί είχε αποσταλεί στον 2ο λογοτεχνικό διαγωνισμό «ΛόγωΤέχνης», που διοργάνωσε το 2011 η Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Artspot και είχε θέμα «Ιστορίες Διαδικτύου». Πάτωσε λόγο υπερβολικής αισιοδοξίας. Είχα παρευρεθεί σε μια καφετέρια όπου ανακοίνωναν τις πρώτες 5 ιστορίες. ΟΛΕΣ τους ήταν βουτηγμένες στην μιζέρια, την κατάθλιψη και την απαισιοδοξία. Κλασσικό γνώρισμα του Έλληνα, να επικεντρώνεται στην δυστυχία ΚΑΙ ΜΟΝΟ στην δυστυχία. Η χαρά έγινε η νέα λύπη, ενώ η λύπη έγινε η νέα χαρά. Θα πέσει κράξιμο σ' αυτήν την ηλιθιότητα σύντομα.

Τ’ όνομα του είναι Μίτσιο. Μόλις πρόσφατα συνδέθηκε για πρώτη φορά στο Διαδίκτυο. Για να μην τον «πιάσουν» (γιατί; τρομοκράτης είναι;) δήλωσε ότι είναι Ιάπωνας. Λογικό, μιας και τ’ όνομα αυτό ταιριάζει σε Ιάπωνα. Μόλις πρόσφατα λοιπόν συνδέθηκε στο Διαδίκτυο. Όμως πρώτα ας αναλογιστούμε κάτι. Τι είναι το Διαδίκτυο; Ένας μεγάλος εγκέφαλος, όπου κάθε υπολογιστής είναι ένα νευρικό κύτταρο. Το Διαδίκτυο είναι λοιπόν ένα μυαλό πλανητικών διαστάσεων, και ο Μίτσιο το ξέρει πολύ καλά. Είναι «ψαρούκλας» σε σχέση με πολλούς χρήστες, κι όμως ξέρει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει και που να πάει.

Ο Μίτσιο στην αρχή επισκέφτηκε όλα τα ειδησεογραφικά πρακτορεία στο Διαδίκτυο, καθώς και όλα τα blogs που υπάρχουν. Ο Μίτσιο έχει άφθονο χρόνο μπροστά του, οπότε περίμενε υπομονετικά την φόρτωση όλως των ιστοσελίδων και την μεταφορά όλων των δεδομένων στον υπεργρήγορο υπολογιστή του. Μέσω τον ειδήσεων, ανακάλυψε πολλά για την ανθρωπότητα του Διαδικτύου. Μακρινά και μεμονωμένα περιστατικά γίνονται την ίδια ώρα πρωτοσέλιδα στις ηλεκτρονικές εφημερίδες, κάτι που χωρίς το Διαδίκτυο θα ήταν αδύνατον. Ο σεισμός στην Ιαπωνία, η οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας, η στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, η περιβαλλοντική καταστροφή στη Νιγηρία, τα παλιρροϊκά κύματα στην Ινδονησία, οι διαδηλώσεις στην Μεγάλη Βρετανία, μια πολιτική υπόσχεση στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Τίποτα δεν μένει κρυφό, και κάθε μυστικό αργά ή γρήγορα αποκαλύπτεται.

Κάπου εκεί ανακάλυψε κάτι ενδιαφέρον. Πολλά περιστατικά έκαναν εντύπωση στον Μίτσιο και σκέφτηκε να τα διασταυρώσει, ψάχνοντας τις ίδιες ειδήσεις σε διαφορετικές ιστοσελίδες. Παρατήρησε ότι σε πολλά σημεία είχαν σημαντικές διαφορές. Ανακάλυψε λοιπόν ότι υπάρχει ανεξέλεγκτη παραπληροφόρηση στο Διαδίκτυο, άλλοτε για σκοπούς εντυπωσιασμού και άλλοτε ως «επιβεβαίωση» λανθασμένων θεωριών. Ο Μίτσιο σκέφτηκε: «ένας εγκέφαλος πρέπει να έχει γνώσεις, όχι αρλούμπες! Αν όλοι οι χρήστες του Διαδικτύου δεν αναρωτιούνται, θα καταντήσουν άβουλα ρομποτάκια». Αγανάκτησε μάλιστα όταν ανακάλυψε τον περιβόητο μύθο του Άρη, που θα φαινόταν σαν δεύτερη πανσέληνος από το 2003…

Καθώς συνέχιζε τις έρευνες του στο Διαδίκτυο, ο Μίτσιο ανακάλυψε τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Σε αυτές τις σελίδες είχε την ευκαιρία ν’ ανακαλύψει τι σκέφτονται οι άνθρωποι. Σίγουρα ασυνήθιστα, αφού αποκαλύπτουν ακόμη και τις ποιο προσωπικές τους σκέψεις σε ηλεκτρονικούς τοίχους. Αυτές οι σελίδες είναι ένα παράξενο μείγμα ευλογίας και κατάρας, μιας και αναπτύσσουν την κοινωνικότητα και την απομόνωση ταυτόχρονα. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να γνωρίζει τους συνανθρώπους του, ξεπερνώντας κάθε σύνορο και περιορισμό. Ολόκληρες συζητήσεις ανεξαρτήτου θέματος μπορούσαν να πραγματοποιηθούν μεταξύ Ισπανίας, Μαρόκου και Νέας Ζηλανδίας μέσω των forums. Οι άνθρωποι έρχονται ποιο κοντά. Οι προκαταλήψεις μεταξύ Γαλλίας και Σαουδικής Αραβίας γκρεμίζονταν… ή ενισχύονταν, ανάλογα με τους συζητητές. Στην προσπάθεια τους ν’ ανακαλύψουν τον εξωτερικό κόσμο, πολλοί άνθρωποι ξεχνάνε τον προσωπικό τους κόσμο. Ο Μίτσιο σκέφτηκε ότι έπρεπε να υπάρχει μια χρυσή τομή, μια ισορροπία μεταξύ του «έξω» και του «μέσα».

Σύντομα ο Μίτσιο παρατήρησε ότι ο ηλεκτρονικός εγκέφαλος του Διαδικτύου δεν είναι παρά η ψηφιακή εκδοχή της ανθρωπότητας. Εκεί θα βρεις κάθε καρυδιάς καρύδι. Επιθετικοί άνθρωποι που λατρεύουν να προκαλούν προβλήματα και να πληγώνουν τους συνανθρώπους τους, αλαζόνες που κάνουν τα πάντα για να τραβήξουν την προσοχή των άλλων, κορίτσια που ανεβάζουν προκλητικές φωτογραφίες και μετά αναρωτιούνται γιατί δέχονται πειράγματα απ’ τ’ αγόρια, «γνώστες» των πάντων που επιβάλουν τις απόψεις τους στους άλλους. Το αντιβιοτικό του υπολογιστή του Μίτσιο χτύπησε πολλές φορές κόκκινο από ιούς και spam, χωρίς ο ίδιος να καταλάβει γιατί υπάρχουν αυτά τα κακόβουλα προγράμματα. Επιπλέον δεν είναι λίγες οι σελίδες όπου με το περιεχόμενο τους οι επισκέπτες προτρέπονται σε βίαιες και αυτοκαταστροφικές πράξεις, όπως η πώληση ναρκωτικών και οι εθνικιστικές επιθέσεις. Με όλα αυτά τα παραπάνω, λογικό είναι ο Μίτσιο να έχει ξενερώσει.

Όμως δεν λησμόνησε την πραγματική σημασία του Διαδικτύου. Χάρις αυτόν τον ηλεκτρονικό εγκέφαλο, οι άνθρωποι έρχονται ποιο κοντά. Ένας γιατρός στη Κίνα θεραπεύει έναν ασθενή στην Αργεντινή. Ένας δάσκαλος στη Ρωσία διδάσκει μια τάξη στο Σουδάν. Ένα επιστήμονας στην Αυστραλία παρακολουθεί ένα σεμινάριο στον Καναδά. Ένας καλλιτέχνης στη Μαδαγασκάρη μοιράζει τις δημιουργίες του στην Γερμανία. Ένας εφευρέτης στις Φιλιππίνες συζητάει με άλλους εφευρέτες από το Ιράν. Ένας κάτοικος της Αλβανίας μαθαίνει για την ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας. Ένας φιλόσοφος από το Ισραήλ διδάσκει σε όλη τη Γη το νόημα του αλληλοσεβασμού και της δημιουργικότητας. Το Διαδίκτυο είναι το εισιτήριο για μια ενοποιημένη ανθρωπότητα.

Σκέψεις πέρασαν απ’ τον εγκέφαλο του Μίτσιο. Ένας βιολογικός εγκέφαλος αποτελείται από δισεκατομμύρια νευρώνες. Ο καθένας τους είναι ξεχωριστός και κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Όλοι μαζί όμως ενώνουν τις διαφορές τους και δημιουργούν ένα πραγματικό επίτευγμα της φυσικής επιλογής. Παρομοίως και με το Διαδίκτυο. Ωστόσο ο ηλεκτρονικός εγκέφαλος του Διαδικτύου είναι νέος και αντιμετωπίσει παιδικές ασθένειες, παρά την ραγδαία ανάπτυξη του. Ένας νευρώνας δεν μπορεί να βοηθήσει στην βελτίωση του εγκεφάλου, όμως ένας άνθρωπος μπορεί να βελτιώσει το Διαδίκτυο. Ο Μίτσιο προσπαθεί να φανταστεί τι μπορούν να κάνουν 7.000.000.000 άνθρωποι για το Διαδίκτυο… 

Άλλη μια ερευνητική αποστολή τελείωσε για τον Μίτσιο. Συνήθως κατεβαίνει ο ίδιος στη Γη για τις έρευνες του, αν και σήμερα έκανε την αλλαγή. Με τα 4 του χέρια έσβησε τις μηχανές και πήγε να ξεκουραστεί. Τι πράγμα;! 4 χέρια; Κατεβαίνει στη Γη; Λοιπόν ήρθε η ώρα της αλήθειας. Ο Μίτσιο δεν είναι Ιάπωνας, ούτε άνθρωπος, ούτε καν Γήινος. Είναι ένας Πρόξης από τον πλανήτη Στάλος. Ένας Πρόξης έχει παχουλό σώμα και στέκεται όρθιος στα 2 του πόδια, ενώ έχει 4 χέρια, προβοσκίδα για στόμα, 2 μεγάλα μάτια που μοιάζουν με συνδυασμό γάτας και μύγας, 2 λοφία στο κεφάλι του κι ένα βιοφωτεινό στοιχείο στο κεφάλι του. Ο πολιτισμός τους είναι πολύ ποιο εξελιγμένος από τον ανθρώπινο. Οι κβαντικοί υπολογιστές αντικατέστησαν τους βιολογικούς εγκεφάλους. Δεν έφτιαχναν πλέον υπολογιστές, εξελίχθηκαν σε υπολογιστές. Με κατώτερο βαθμό I.Q. το 400, οι Πρόξεις έκαναν τα πάντα με το μυαλό τους και δεν ξεχνούσαν ποτέ. Οι υπολογιστές-εγκέφαλοι τους ήταν μόνιμα συνθεμένοι με το δικό τους Διαδίκτυο, κατέχοντας έτσι το χάρισμα της τηλεπάθειας. Επίσης είχαν και τηλεκινητικές δυνάμεις, μιας και με το μυαλό τους μπορούσαν να φτιάξουν ολόκληρα αστρόπλοια. Θα μπορούσε να είναι αυτό το μέλλον του Γήινου Διαδικτύου;

Δεν ξέρω αν η ιστορία αυτή είναι αληθινή, ξέρω μόνο το εξής. Αν ρωτήσετε κάποιον από πού είναι, μη γελάσετε. Μπορεί να σας λέει την αλήθεια…

Ρώσικος Κοσμισμός

Ο Ρώσικος Κοσμισμός είναι ένα κοσμοκεντρικό φιλοσοφικό κίνημα που εμφανίστηκε στη Ρωσία στις αρχές του 20ου αιώνα και προτείνει την επέκταση του ανθρώπου στο Σύμπαν για την εξασφάλιση της επιβίωσης του. Η φιλοσοφία του Κοσμισμού συνδυάζει θρησκευτικά και ηθικά στοιχεία, μια ιστορία και φιλοσοφία της αρχής, της εξέλιξης και της μελλοντικής ύπαρξης του Κόσμου και της ανθρωπότητας, ενώ συγχωνεύει στοιχεία από φιλοσοφία της Ανατολής και της Δύσης και δανείζεται στοιχεία από τη Ρώσικη Ορθόδοξη Εκκλησία. Πολλές ιδέες του Ρώσικου Κοσμισμού μελετούνται έντονα από τους τρανσουμανιστές, τους υποστηριχτές του τρανσουμανιστικού κινήματος που προτείνει την αναβάθμιση του ανθρώπου.

Ο εμπνευστής του Ρώσικου Κοσμισμού ήταν ο Nikolai Fyodorovich Fyodorov (1828-1903), ένας άνθρωπος γνωστός για τις ιδέες του για την επέκταση του ορίου της ζωής των ανθρώπων με επιστημονικά μέσα, την αθανασία και την νεκρανάσταση. Ο Konstantin Tsiolkovsky (1857-1935) ήταν ο πατέρας της διαστημικής εξερεύνησης και της αστροναυτικής, ο οποίος το 1903 δημοσίευσε το βιβλίο "The Exploration of Cosmic Space by Means of Reactive Devices (Rockets)" που αποτελούσε την πρώτη σοβαρή πραγματεία για τα διαστημικά ταξίδια. Ο Tsiolkovsky πίστευε ότι ο αποικισμός του διαστήματος θα οδηγήσει στην τελειοποίηση της ανθρωπότητας, ακόμη και στην αθανασία, και ανέπτυξε τις ιδέες του πανψυχισμού (το Σύμπαν σαν οργανισμός) και του "radiant mankind". Άλλοι κοσμιστές ήταν ο Vladimir Vernadsky (1863-1945), ο οποίος ανέπτυξε την ιδέα της νοόσφαιρας (συνύπαρξη της ανθρώπινης με τη τεχνητή νόησης), και ο Alexander Chizhevsky (1897-1964), ο εμπνευστής της Ηλιοβιολογίας.

Ουσιαστικά ο Ρώσικος Κοσμισμός χωράει σε μια μόνο φράση του Tsiolkovsky: "Η Γη είναι το λίκνο της διανόησης, μα κανείς δεν μπορεί να ζει για πάντα σε ένα λίκνο"

Το Σύμπαν μέσα μου

Κάθε φορά που χαζεύω τα άστρα στον ουρανό, κάθε φορά που κάνω τα εικονικά μου ταξίδια στο Σύμπαν με το Celestia, κάθε φορά που κοιτάζω τις φωτογραφίες από τα διαστημικά τηλεσκόπια και τα αστεροσκοπεία, πάντα μου έρχονταν μια σειρά ερωτημάτων. Τι είμαι; Ποια είναι η θέση μου στο Σύμπαν; Ποιος ο ρόλος μου σε αυτό;

Εγώ και άλλοι 7.000.000.000 άνθρωποι ζούμε σε έναν πλανήτη, τη Γη. Η Γη έχει διάμετρο 12.760 χιλιόμετρα και γυρίζει γύρω από ένα άστρο, τον Ήλιο. Ο Ήλιος είναι 100 φορές μεγαλύτερος από τη Γη, αλλά δεν είναι παρά ένας κίτρινος νάνος χαμένος κάπου στον Γαλαξία μας. Ο Γαλαξίας μας αποτελείται από 500.000.000.000 άστρα και με τη σειρά του δεν είναι παρά ένας ασήμαντος γαλαξίας, χαμένος ανάμεσα στους δισεκατομμύρια γαλαξίες με τα δισεκατομμύρια άστρα τους ο καθένας κάπου στο Σύμπαν. Κι αν σκεφτούμε τις αποστάσεις που μας χωρίζουν από τα υπόλοιπα άστρα, που ακόμη και με τη μέγιστη ταχύτητα θέλουμε αιώνες να τις καλύψουμε, ποιο είναι το μέγεθος της ανθρωπότητας; Σε ένα απέραντο Σύμπαν, τι δουλειά έχω εγώ; Δεν είμαι ούτε καν κόκκος άμμου, ούτε καν σταγόνα στον ωκεανό. Νιώθω το βάρος του Σύμπαντος να με συντρίβει, νιώθω πως ότι και να κάνω θα είναι μάταιο. Ακόμη και η ίδια η ζωή μου είναι μάταιη. Κι όμως υπάρχω!

Αφού το Σύμπαν είναι αχανές, ποια είναι η θέση μου και ο ρόλος μου; Ξέρω ότι τα πάντα στο Σύμπαν δημιουργήθηκαν στις θερμοπυρηνικές καρδιές των άστρων. Το οξυγόνο στον αέρα, ο πυρίτιο στους βράχους, ο άνθρακα στο D.N.A. κάθε μορφής ζωής (όπως εγώ), ο χρυσός στα κοσμήματα, ο υδράργυρος στα θερμόμετρα, το ουράνιο στα εργαστήρια, όλα δημιουργήθηκαν στους πυρηνικούς κλιβάνους των άστρων. Με τον θάνατο τους τα αστέρια εμπλουτίζουν το διαστρικό χώρο με υλικά για νέα άστρα, νέους πλανήτες, νέες μορφές ζωής και νέους πολιτισμούς. Όλοι εμείς στη Γη είμαστε αστρόσκονη. Είμαι και εγώ αστρόσκονη. Υπάρχω χάρις τα άστρα, οπότε μήπως δεν ζω στα κουτουρού; Μήπως η ζωή μου δεν είναι τόσο μάταιη όσο φοβόμουν;

Κατά κάποιο τρόπο, το Σύμπαν θέλησε να ζω. Γιατί; Ο μεγάλος αστροφυσικός Carl Sagan είχε πει ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε το μέσο με το οποίο το Σύμπαν ανακαλύπτει τον εαυτό του. Αν είναι έτσι, τότε η ζωή μου δεν είναι μάταιη. Διαθέτω νοημοσύνη, την αξιοποιώ για να μαθαίνω και να ζω, κι όμως το ίδιο κάνει και το Σύμπαν μέσω εμένα. Δεν είμαι απλά ένα κομμάτι του Σύμπαντος, είμαι ένα από τα χιλιάδες πρόσωπα του. Κι όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο μεγαλώνει ένα αίσθημα ευθύνης απέναντι σε οτιδήποτε. Αυτό που νιώθω δεν μπορώ να το περιγράψω με το πιθηκανθρωπίστικο λεξιλόγιο μου, ούτε να το συλλάβω με τον καθυστερημένο μου εγκέφαλο, κι όμως κάτι υπάρχει.

Κι αν στη Γη υπάρχουν αμέτρητοι άνθρωποι και κοσμοθεωρίες, τι γίνεται πέρα από τον πλανήτη μας; Γιατί να περιορίζουμε τη φράση του Sagan μόνο στον άνθρωπο; Γιατί να μην ισχύει και για όλους τους εξωγήινους πολιτισμούς που βρίσκονται εκεί έξω και περιμένουν υπομονετικά να τους ανακαλύψουμε; Ανάμεσα στις βίαιες καταστάσεις γέννησης, εξέλιξης και θανάτου που ξεσπούν στο Σύμπαν, υπάρχει κρυμμένο ανάμεσα στα ζεστά νέφη αερίων και σκόνης το αίσθημα της αγάπης και της αδελφότητας, γιατί όλοι μας στο Σύμπαν είμαστε κάτι παραπάνω από αδέλφια. Είμαστε ένα, και εγώ είμαι ένα από το ένα.

Υπάρχω. Υπάρχω για να εξερευνώ και να θαυμάζω το Σύμπαν. Υπάρχω για να διαδώσω και σε όλους το αίσθημα που νιώθω, ένα αίσθημα τόσο απόκοσμο και θαυμαστό που ως γνήσιος Homo Sapiens δεν μπορώ να το περιγράψω. Υπάρχω για έναν ανώτερο σκοπό και το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με όλους τους κατοίκους της Γης, ανεξαρτήτου καταγωγής και απόψεων. Υπάρχω και δημιουργώ... χάρις το Σύμπαν.

Το τέρας των άστρων

Όλα ξεκίνησαν σχετικά πρόσφατα, μια διαστρική ερευνητική αποστολή. Το σκάφος ξεκίνησε από το λευκό άστρο TYC 4788-670-1, αν και οι κάτοικοι του το ξέρουν ως Αράνιος. Γύρω από τον Αράνιο βρίσκεται ο πλανήτης Ερέμος, ο οποίος φιλοξενεί ζωή με οργανική χημεία βασισμένη στο άζωτο. Απ' όλα τα πλάσματα που εμφανίστηκαν εκεί, μόνο οι Αζωτικοί κατάφεραν να αναπτύξουν νοημοσύνη, να εφεύρουν εργαλεία, να χτίσουν πολιτισμούς και να ξεχυθούν στο Διάστημα.

Ένα σκάφος των Αζωτικών λοιπόν έχει ξεκινήσει από το Αρανιακό Σύστημα, με σκοπό την άφιξη του στο κόκκινο γίγαντα SAO 133118. Το άστρο αυτό είναι 66 φορές μεγαλύτερο από τον Ήλιο και δεν έχει παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον. Δεν υπάρχουν πλανήτες, μόνο μερικοί αστεροειδείς. Ίσως να ήταν ένα πλανητικό σύστημα που ν' απέτυχε, ή περαστικοί αστεροειδείς που παγιδεύτηκαν στην βαρύτητα του άστρου. Δεν είχαν ανακαλύψει τίποτα ενδιαφέρον... μέχρι πρόσφατα.

Από μακριά έμοιασε μ' ένα σμήνος αστεροειδών, όμως έμοιασε σαν κάτι να τους ένωνε. Δεν είναι η βαρύτητα τους. Όταν τα πρώτα σκάφη ερεύνησαν αυτό το αντικείμενο, οι επιστήμονες έπαθαν ένα πραγματικό σοκ. Δεν ήταν αστεροειδείς, ούτε συντρίμμια από κάποιο αρχαίο αστρόπλοιο. Είχε βιολογική σύνθεση, σαν ένας σκελετός ενός νεκρού πλάσματος. Μερικά κομμάτια κρέατος υπήρχαν εδώ κι εκεί, ενώ τα μεγαλύτερα ενώνονταν με κόκαλα σκελετού.

Για μισό λεπτό! Ποιο πλάσμα μπορούσε να επιβιώσει από το σκληρό περιβάλλον του Διαστήματος; Χωρίς ατμοσφαιρική πίεση, χωρίς τις κατάλληλες θερμοκρασίες, χωρίς τίποτα να επιτρέπει την εμφάνιση ζωής στο Διάστημα, πως ζούσε αυτό το πλάσμα; Οι θεωρίες πολλές. Ίσως κάποιος αρχαίος πολιτισμός πειραματίστηκε με την γενετική μηχανική κι έφτιαξε διαστημικά τέρατα στο εργαστήριο του. Ίσως είναι το κουβάρι ενός ζωντανού διαστημοπλοίου, ενός συνδυασμού βιολογικής και ρομποτικής ζωής. Ίσως ακόμη και να είναι το έργο ενός καλλιτέχνη, που κατάφερε να φτιάξει ένα γλυπτό και να ξεγελάσει ακόμη και τα καλύτερα όργανα.

Το σίγουρο είναι ότι αυτό το απολίθωμα θ' απασχολήσει τους Αζωτικούς επιστήμονες για πολύ καιρό... 

Μπορούμε να Ξεφύγουμε από τους Νόμους της Θερμοδυναμικής;

Ένας από τους θεμελιώδης λίθους της Επιστήμης είναι η Θερμοδυναμική, η επιστήμη που μελετά την ενέργεια και τη διάδοση της. Η νόμοι της θερμοδυναμικής διδάσκονται από το Γυμνάσιο και με πολύ απλά λόγια μας λένε:

1) Η ενέργεια ούτε δημιουργείται από το τίποτα, ούτε μετατρέπεται σε τίποτα. Μπορεί μόνο να αλλάζει μορφή.
2) Όταν η ενέργεια αλλάζει μορφή, ένα μέρος της πάντα θα μετατρέπεται σε άχρηστη θερμότητα και θα πηγαίνει χαμένη. Η εντροπία, η συνολική αταξία στο Σύμπαν, πάντα θα αυξάνεται.
3) Όσο και να προσπαθήσουμε, δεν γίνεται να αγγίξουμε τη θερμοκρασία των 0 Κ (-273,15 C).

Τα συμπεράσματα είναι ότι αν το γυρίζουμε σε παιχνίδι, δεν θα μπορέσουμε να κερδίζουμε, γιατί δεν γίνεται να παράγουμε όση ενέργεια θέλουμε από το τίποτα. Επίσης δεν θα μπορέσουμε ούτε καν να ισοφαρίσουμε, γιατί δεν γίνεται να φτιάξουμε 100% αποτελεσματικές μηχανές. Ακόμη χειρότερα, δεν μπορούμε ούτε καν να βγούμε απ' το παιχνίδι. Εν ολίγοις, πάντα θα χάνουμε. Ή μήπως όχι; Υπάρχουν πράγματι παραθυράκια στους νόμους της Θερμοδυναμικής; Μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να εξελιχτούμε σε εξωτικό επίπεδο; Κι αν ναι, πως;

Ένας πιθανός τρόπος να συμβεί αυτό θα ήταν αν οι νόμοι της φυσικής άλλαζαν με το χρόνο ή την απόσταση. Αυτή την προοπτική μελέτησε ο Ισαάκ Ασίμοφ στο μυθιστόρημα του "Ακόμα και οι Θεοί". Στο έτος 2070 ένας χημικός επινοεί τη Αντλία Ηλεκτρονίου, μια γεννήτρια που παράγει τεράστιες ποσότητες ενέργειας από το πουθενά. Όλες οι υπόλοιπες πηγές ενέργειας καταργούνται, όλοι οι άνθρωποι έχουν επιτέλους ότι επιθυμούν και ο επιστήμονας δοξάζεται ως ο μεγαλύτερος επιστήμονας της ανθρώπινης ιστορίας. Την ίδια στιγμή ένας φυσικός αναρωτιέται από που προέρχεται η ενέργεια και ανακαλύπτει ότι η Αντλία "κλέβει" την ενέργεια που παράγει από ένα άλλο παράλληλο Σύμπαν μέσω μιας σκουληκότρυπας. Το αποτέλεσμα της απότομης εισαγωγής ενέργειας είναι τρομακτικό, ο Ήλιος πεθαίνει με έκρηξη σουπερνόβα και το Σύμπαν καταστρέφεται. Οι νόμοι της φυσικής αλλάζουν γύρω από την τρύπα που σχηματίζεται στο Διάστημα, με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν οι νόμοι της θερμοδυναμικής. Άρα η διατήρηση της ενέργειας ίσως θα μπορούσε να παραβιαστεί, αν δημιουργούταν σκουληκότρυπες στο διάστημα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν ξέρουμε καν αν πράγματι υπάρχουν σκουληκότρυπες ή αν μπορούμε να τις φτιάξουμε.

Ένας άλλος τρόπος είναι να εξετάσουμε το ενδεχόμενο άντλησης ενέργειας από το τίποτα. Πρόσφατα οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το κενό δεν είναι εντελώς κενό, μα βρίθει από δραστηριότητα. Ο πρώτος άνθρωπος που το υποψιάστηκε ήταν ο Σέρβος Νίκολα Τέσλα, γνωστός για τη συνεισφορά του την έρευνα για τον ηλεκτρισμό, αν και δεν μπορούσε να το αποδείξει. Σήμερα οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ο Τέσλα είχε δίκιο, το 73% του Σύμπαντος αποτελείται από τη λεγόμενη "σκοτεινή ενέργεια". Γνωστή και ως ενέργεια του κενού, η σκοτεινή ενέργεια βρίσκεται παντού (ακόμη και μέσα στο σώμα μας) και είναι τόσο ισχυρή που ίσως στο πολύ μακρινό μέλλον διαμελίσει το Σύμπαν. Το πρόβλημα είναι ότι ενώ στο Σύμπαν η ποσότητα της είναι τεράστια, στη Γη είναι τόσο μικρή που δεν μπορεί να αξιοποιηθεί.

Μια γεννήτρια που παράγει ενέργεια από το τίποτα και η αεικίνητη μηχανή (μηχανή που θα λειτουργεί για πάντα και θα αντλεί την ενέργεια που χρειάζεται από την ίδια τη μηχανή) θα παραμείνουν στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασία... αλλά για πόσο ακόμη; Είναι όντως ανέφικτα, ή απλά η ανακάλυψη τους θα αλλάξει τις βάσεις της επιστήμης και τις κοσμολογικές μας γνώσεις για το Σύμπαν; Ήδη υπάρχουν ενστάσεις για τη "καθολικότητα" της θερμοδυναμικής και ίσως υπάρξουν κι άλλες στο μέλλον. Στο μυθιστόρημα του Ισαάκ Ασίμοφ "Η τελευταία ερώτηση" ο κοσμικός υπολογιστής (τρισεκατομμύρια χρόνια στο μακρινό μέλλον) ανακαλύπτει ότι πράγματι η εντροπία μπορεί να αντιστραφεί και κατασκευάσει ένα νέο Σύμπαν για τον Άνθρωπο. Φαντασία; Ίσως. Αλλά από την άλλη, ποιος ξέρει;

 
Πριν πέσετε να με φάτε, επιτρέψτε μου να τονίσω κάτι. Πρέπει να ξεχωρίζουμε την γνώση με την εικασία γιατί αλλιώς γίνεται της κακομοίρας. Μέχρι πρόσφατα δεν πίστευα σε καμία περίπτωση την πιθανότητα κατασκευής ενός αεικίνητο ή μιας γεννήτριας άπειρης ενέργειας. Είχα διαβάσει παρόμοιες απόψεις σε διάφορα βιβλία αλλά δεν έδωσα μεγάλη σημασία, γιατί αντιβαίνουν τους νόμους της θερμοδυναμικής. Οι παραπάνω πληροφορίες αντλήθηκαν από το βιβλίο "Η φυσική του ανέφικτου" (εκδόσεις ΑΒΓΟ) του Ιάπωνα Michio Kaku, ενός επιστήμονα που αποδεδειγμένα δεν μιλάει στον αέρα. Δεν μπορείτε να πείτε ότι λέω μπούρδες λοιπόν. Είμαι λάτρης του επιστημονικού σκεπτικισμού, μιας και με προστατεύει από μαλακίες όπως ο ναζισμός και η αστρολογία. Όμως από την άλλη, η επιστήμη εξελίσσεται και ουκ ολίγες φορές αυτοαναιρείται. Μην την κατηγορείτε που ζούμε σ' ένα φευγάτο Σύμπαν γεμάτο εκπλήξεις. Και μη με κατηγορείτε λοιπόν που κάνω "αιρετικές" σκέψεις.

Οι ουράνιοι Παρθενώνες

Είμαστε κάπου στο Σύμπαν. Δεν έχει σημασία που ακριβώς, σε ποιο άστρο και σε ποιον γαλαξία. Είμαστε κάπου τέλος πάντων. Πετάμε. Πετάμε. Παίζουμε τους εξερευνητές, γλιστρώντας ανάμεσα στα άστρα και τα νεφελώματα. Είναι τρελό αυτό το Σύμπαν. Ή θα είναι κατάμαυρο ή πολύχρωμο. Από τη μια μαυρίλα, από την άλλη ποιο πολλά χρώματα κι απ' το ουράνιο τόξο. Συνεχίσουμε και πετάμε.

Κάποια στιγμή ακούμε κάτι. Καλά, μη βαράτε! Το ξέρω ότι δεν μπορείς να ακούσεις ήχους στο Διάστημα, αλλά ας το ξεχάσουμε αυτό. Ακούς κάτι. Σαν παράσιτα ραδιοφώνου. Κοιτάς εδώ, κοιτάς εκεί, κοιτάς παρακεί. Δεν βλέπεις τίποτα. Συνεχίσεις το ταξίδι, μέχρι που το ακούς δυνατότερα. Σαν χαλασμένο ραδιόφωνο. Αποφασίσεις να το ψάξεις. Κανένα φυσικό φαινόμενο θα είναι. Το ακούς ολοένα και δυνατότερα, μέχρι που το ανακαλύπτεις. Και σίγουρα δεν είναι ούτε άστρο νετρονίων, ούτε μαύρη τρύπα, ούτε άστρο έτοιμο να εκραγεί. Και σίγουρα δεν είναι φυσικό!

Μένεις έκπληκτος και με το δίκιο σου. Δεν έχεις ξαναδεί κάτι τέτοιο. Είναι ένα αντικείμενο παράξενου σχήματος. Μοιάζει με ένα μικρό νευρικό δίκτυο. Ή για να το πούμε ποιο απλά, σαν τη ρίζα μιας πατατιάς. Μια μεγάλη "πατάτα", από την οποία ξεπροβάλλουν "ρίζες". Μερικές από τις κύριες "ρίζες" καταλήγουν σε μικρότερες "πατάτες", από τις οποίες ξεπροβάλλουν μικρότερες "ρίζες". Αυτή η κατασκευή αποκλείεται να είναι αποτέλεσμα κάποιου φυσικού φαινομένου. Κάποια διάνοια, κάποιος νους το έφτιαξε.

Για μισό λεπτό. Αυτό το πράγμα από τι είναι φτιαγμένο; Το κοιτάς τριγύρω... είναι διαφανές! Δεν είναι φτιαγμένο από μέταλλο, δεν είναι καν "στερεό" το εσωτερικό του. Και πάλι δε ξέρεις τι είναι. Διαστημικός σταθμός; Μάλλον. Σκέφτεσαι όμως κάτι. Ένας διαστημικός σταθμός είναι από μέσα μέταλλο και απ' έξω μέταλλο. Αυτό το πράγμα όμως είναι... Όπα! Απ' έξω κρύσταλλος και από μέσα καθαρή ενέργεια! Πως γίνεται αυτό; Αυτό το πράγμα μοιάζει να υπερβαίνει τη ζωή τόσο, όσο η ζωή υπερβαίνει τον ανόργανο κόσμο. Ποιος ή τι είναι τόσο έξυπνο που να το έχει φτιάξει;

Όποιος και να το έφτιαξε, σίγουρα είναι ποιο εξελιγμένος από εμάς. Όχι αιώνες και χιλιετίες ποιο μπροστά από εμάς. Εκατομμύρια χρόνια ποιο μπροστά από εμάς. Με τι θα μοιάζει ένας πολιτισμός που είναι εκατομμύρια χρόνια ποιο εξελιγμένος από εμάς; Μπροστά σε αυτό τον λαό, οι άνθρωποι θα μοιάζουν με αμοιβάδες. Μάλλον οι κατασκευαστές του θα έχουν εξελιχθεί σε "κύτταρα" ενός μεγαλύτερου οργανισμού. Σαν να βλέπεις μια αμοιβάδα να προσπαθεί να φανταστεί τον άνθρωπο, βλέποντας μόνο ένα από τα κύτταρα που αποτελούν μια από τις τρίχες των μαλλιών του. Ποιος ξέρει σε τι επίπεδο έχουν φτάσει; Ποια θα είναι η φιλοσοφία τους... αν έχουν έστω κάτι παρόμοιο; Πως θα σκέφτονται; Αποτελούνται και αυτοί από ενέργεια, όπως αυτός ο διαστημικός σταθμός; Μήπως έχουν εξελιχθεί σε ενεργειακά-οργανικά διαστημόπλοια; Ή μήπως έχουν γίνει ένα με το Σύμπαν, κι εμείς να μοιάζουμε σαν τα ερυθρά αιμοσφαίρια;

Και τώρα αρχίσει το καλύτερο. Πίσω ακριβώς από τον κρυστάλλινο σταθμό, βλέπεις μεταλλικά θραύσματα αρχαίων διαστημικών σταθμών. Μοιάζουν με τα φουτουριστικά σχέδια της Γης, μόνο που είναι μισοκατεστραμμένοι. Κείτονται εκεί, άδειοι, αιωρούμενοι στο Σύμπαν, για χιλιάδες και εκατομμύρια χρόνια. Οι κατασκευαστές τους θυμούνται πότε τους έφτιαξαν; Μοιάζουν περισσότερο με τ' αρχαία μνημεία της Γης, με τα Στόουνχεντς και τις Πυραμίδες και τους Παρθενώνες μας. Ουράνιοι Παρθενώνες, κοσμική αρχαιολογία, τ' απομεινάρια ενός αρχαίου πολιτισμού... που ποιος ξέρει σε τι εξελίχθηκε.