Πρόσεχε πως θα ζήσεις, κινδυνεύεις :-Ρ

Πέτυχα πριν από καιρό ένα μικρό μα ενδιαφέρον κείμενο. Το ξαναβρήκα πρόσφατα και το θυμήθηκα. Ας το σχολιάζουμε λοιπόν.

''Όταν γελάς, κινδυνεύεις να περάσεις για χαζός. Όταν κλαις, κινδυνεύεις να περάσεις για συναισθηματικός. Όταν εκδηλώνεις τα συναισθήματά σου, κινδυνεύεις να δείξεις τον πραγματικό σου εαυτό. Όταν αγαπάς, κινδυνεύεις να μην στο ανταποδώσουν. Όταν ζεις, κινδυνεύεις να πεθάνεις. Όταν ελπίζεις, κινδυνεύεις ν' απογοητευτείς, κι όταν δοκιμάζεις, κινδυνεύεις ν' αποτύχεις.. Κι όμως μονάχα αυτός που ρισκάρει είναι πραγματικά ελεύθερος!!!''


Χμμ...
Για να καταλάβω. Πρέπει ν' ανησυχώ ακόμη και για τα ποιο απλά και αυτονόητα πράγματα, για το τι θα πουν και τι θα σκεφτούν οι άλλοι. Πρέπει να φοβάμαι να εκφραστώ και να σκεφτώ, μήπως κάποιος άσχετος με κακολογήσει. Πρέπει ν' απολογούμαι στον πρώτο άγνωστο ακόμη και για το ποιο άκυρο πράγμα. Ακόμη και το ποιο απλό και φυσιολογικό πράγμα όπως το γέλιο, θεωρείται πλέον "ανατρεπτικό" και "αιρετικό" στην σημερινή "καθωσπρέπει" κοινωνία μας.

Είμαστε με τα καλά μας;

Μιλάμε για συνηθισμένα, λογικά και απλά πράγματα, που μερικοί βλαμμένοι προσπαθούν να τα κάνουν πολύπλοκα με αναλύσεις εκεί που απλά δεν κολλάνε. Δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να συμπεριφερόμαστε λες και σφάξαμε κανέναν. Ζούμε τη ζωή μας, κάνουμε ότι γουστάρουμε και γράφουμε στ' αρχίδια μας όποιον προσπαθεί να μας επιβληθεί. Κι επειδή τέτοια φαινόμενα βλέπω σχεδόν παντού, ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν είμαστε αυτό που είμαστε ή αυτό που άλλοι θέλουν να είμαστε. Τέτοια κειμενάκια τις πούτσας αποτελούν παρηγοριά σε ψυχανώμαλους που θέλουν να τους ελέγχουν, αλλά παριστάνουν τα θύματα τέτοιον κριτών. Οι κλασσικοί τεμπέληδες που ψάχνουν ηλίθιες δικαιολογίες για να δικαιολογήσουν τ' αδικαιολόγητα. Από τη μία έχουμε αυτούς που κρίνουν τους άλλους, από την άλλη έχουμε αυτούς που δέχονται κριτικές για όλα.

Να πάνε να γαμηθούν όλοι τους. Εγώ ζω τη ζωή μου και δεν το παίζω ούτε "ανώτερος κριτής όλων", ούτε "ταπεινό μυρμηγκάκι που το πατάνε όλοι". Κάνω αυτό που θεωρώ σωστό, κάνω ότι με γεμίσει, και το τελευταίο πράγμα που μ' ενδιαφέρει είναι η γνώμη κάποιου π' ούτε καν με ξέρει. Κι αν έχω αγαπήσει ανθρώπους και δεν υπήρξε ανταπόδοση, σιγά τ' αβγά. Εγώ και πάλι κέρδισα, οι άλλοι έχασαν.