Χριστουγεννιάτικο κράξιμο

Λατρεύω τα Χριστούγεννα. Είναι μια χαρούμενη γιορτή που οι Χριστιανοί τιμούν την γέννηση του Ιησού Χριστού. Εγώ προσωπικά δεν είμαι άνθρωπος της εκκλησίας, ενώ με τις απόψεις μου θα έκλεινα πρώτο τραπέζι πίστα στην Κόλαση... αυτή καλέ που δεν υπάρχει παρά μόνο στα μυαλά των ηλιθίων, που βοηθούν υποκριτικά τους συνανθρώπους τους μόνο και μόνο για να κερδίσουν κάποια ανταμοιβή. ΚΑΙΑΔΑΣ! Δεν ξέρω αν όντως υπήρξε ο Ιησούς, μα αν υπήρχε θα ήταν το ποιο φευγάτο αλάνι της ιστορίας. Καλόκαρδος και σοφός, ο Ιησούς αγκάλιασε όλους τους ανθρώπους χωρίς ρατσιστικές διακρίσεις κι έγραφε... εκεί που δεν πιάνει μελάνι (έπεσε λογοκρισία στο κείμενο :-Ρ) τον κάθε οπισθοδρομικό βρομύλο του εκάστοτε συστήματος. Αν ο Ιησούς επέστρεφε σήμερα, θα τον σταύρωνε η Χριστιανική εκκλησία και οι χιλιάδες επί χιλιάδων ψευτοπιστοί. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Σήμερα δεν θα κραξουμε τον σουρεαλισμό των οργανωμένων θρησκειών, μα ούτε και τα Χριστούγεννα. Σήμερα θα κράξουμε απαράδεκτες συμπεριφορές που βαρέθηκα να τρώω στη μούρη κάθε χρόνο. Και κάτι μου λέει ότι δεν θα είμαι ο μόνος. Να ξεκαθαρίσω ότι το κράξιμο που κάνω δεν είναι κακοπροαίρετο, απλώς αυθόρμητο. Έχω βαρεθεί κάτι ηλίθιους που αποφοίτησαν από σχολές τύπου "Θέμος Αναστασιάδης" και "Νίκος Μουρατίδης", που το μόνο πράγμα που ξέρουν να κάνουν είναι να κοροϊδεύουν όποιον βρουν μπροστά τους, απλά και μόνο για να το παίξουν ανωτερότητα και να πουλήσουν μούρη. ΚΑΙΑΔΑΣ! Μπορεί να Χριστούγεννα να έχουν περάσει, αλλά εξακολουθούμε να είμαστε σε εορταστική περίοδο. Οπότε δεν είναι αργά για να κράξουμε Χριστουγεννιάτικες ηλιθιότητες.

Κράξιμο στον υλισμό των Χριστουγέννων. Τα Χριστούγεννα από μόνα τους είναι μια όμορφη εορτή της αδελφοσύνης και της αλληλεγγύης, αλλά πλέον δεν αρκεί. Σήμερα ο σκατόφλωρος άνθρωπος έχει συνδέσει τα Χριστούγεννα με πανάκριβα δώρα, πάρτι χοληστερίνης, πλαστικούρα μέχρι εσχάτων, κακόγουστα πάρτι επίδειξης ελιτισμού και πλήρη αντικατάσταση των συναισθημάτων με υλικές και ψυχρές παπαριές. Μα τι κάθομαι και λέω; Ποιος Χριστός; Ποια γέννηση; Ποιο "αγάπα τον πλησίον σου"; Σήμερα δεν είναι Χριστούγεννα μα X-Mas. Η αγάπη πέθανε κι έδωσε τη θέση της στα Playstation και στα Dolce & Gabbana! Το νόημα των Χριστουγέννων δεν είναι η αδελφοσύνη και ο σεβασμός, μα τα πανάκριβα δώρα.

Κράξιμο στο κιτσαριό του στολισμού. Ο Αθηναίος νομοθέτης Σόλων, ο οποίος έζησε το 639 με 559 π.Χ., είχε πει κάτι πολύ απλό και σωστό. Μηδέν άγαν. Τίποτα σε υπερβολικό βαθμό. Το ίδιο θα έπρεπε να ισχύει και με τον Χριστουγεννιάτικο στολισμό. Ένα όμορφα στολισμένο δέντρο και μερικά στολίδια αρκούν και με το παραπάνω. Η γύφτικη υπερβολή όμως με κάνει να βγάζω αφρούς. Όταν π.χ. βλέπω κάτι τέτοιο...

... θέλω να ρίξω βόμβα και να δείρω τον διακοσμητή. Συχαίνομαι την εκμετάλλευση των Χριστουγέννων για επίδειξη του πόσο ποζέρας μπορείς να γίνεις.

Κράξιμο στην Χριστουγεννιάτικη φωτορύπανση. Δεν μπαίνεις στο πνεύμα των ημερών με το να έχεις παντού δισεκατομμύρια φώτα αναμμένα όλο το 24ωρο. Ο περιττός φωτισμός με τον οποίον έχεις στολίσει ακόμη και το αμάξι σου επιβαρύνει το περιβάλλον, την δημόσια υγεία και την τσέπη σου. Και είναι και απαίσιος! Δεν είναι τυχαίο που η Δ.Ε.Η. πάντα κάνει αυξήσεις των τιμολογίων της κατά την εορταστική περίοδο. Έχεις βάλει φώτα ακόμη και στον σκύλο σου και μετά θα παραπονεθείς για τους λογαριασμούς και τα χαράτσια, αφού βέβαια σβήσεις τα φώτα σου στην Ώρα της Γης σαν καλό προβατάκι που είσαι, πουλώντας ανωτερίλα για το πόσο "αγαπάς το περιβάλλον". ΚΑΙΑΔΑΣ!

Κράξιμο στην επιβολή των παραδόσεων. Υπάρχει πουθενά κάποιος κώδικας που επιβάλει να στολίσουμε δέντρα, να τρώμε μελομακάρονα και να κάνουμε φιλανθρωπίες, μόνο και μόνο επειδή είναι Χριστούγεννα; ΟΧΙ! Οι παραδόσεις δεν είναι κανόνες που τιμωρείσαι αν δεν τους υπακούσεις. Μερικές είναι όμορφες, άλλες πάλι μου είναι παντελώς αδιάφορες. Αυτό που μ' ενοχλεί λοιπόν δεν είναι οι παραδόσεις, αλλά οι παραδοσιακοί τύποι που κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. "Πρέπει να το κάνεις, γιατί είναι παράδοση και γιατί έτσι κάνουν όλοι". Αν εγώ όμως δεν πάω στην εκκλησία για να κοινωνήσω και θέλω να φάω μελομακάρονα και το καλοκαίρι γιατί είναι γαμάτα γλυκά και τα λατρεύω, μη τολμήσεις να με στραβοκοιτάξεις λες και σκότωσα τους γονείς σου. Και τώρα κάνε ότι κάνουν και οι άλλοι, ρακοσυλλέκτη του παρελθόντος. ΜΠΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!

Κράξιμο στους ψευτοφιλάνθρωπους. Προφανώς δεν αναφέρομαι σε όσους είναι κοντά στον πλησίον τους όλο τον χρόνο, μα σε όσους τον θυμούνται μόνο τα Χριστούγεννα. Και να σου βομβαρδισμός κοινωνικών μηνυμάτων στη τηλεόραση, και να σου ξαφνικές φιλανθρωπίες σε ορφανοτροφεία και συσσίτια, και να σου οι πλούσιοι τραγουδιστές και ηθοποιοί να ενθαρρύνουν τους "κοινούς θνητούς" να βάλουν ποιο βαθιά το χέρι στη τσέπη. Και όλα αυτά μόνο τα Χριστούγεννα. Μόνο τότε υπάρχουν άνθρωποι που μας έχουν ανάγκη; Ποζεράδες όλοι σας!

Κράξιμο στον πανικό του Χριστουγεννιάτικου τραγουδιού. Πετάγεται σαν κλανιά ένας ατάλαντος κλώνος του Justin Bieber, βιάζει τα αφτιά μας όλο τον χρόνο και τώρα θέλει να βγάλει και Χριστουγεννιάτικο τραγούδι. Έλεος! Μέχρι και το Πουλάκι Τσίου έβγαλε Χριστουγεννιάτικο τραγούδι. Στο φούρνο με πατάτες βρωμόπουλο!

Και σαν να μη μου έφτανε τα παραπάνω, πρέπει να υποστώ και τα μαρτύρια των παλιών Χριστουγεννιάτικων μπουρδοτράγουδων με τα οποία μας βομβαρδίσουν κάθε χρόνο. Last Christmas I gave you my heart, φέτος πάρ' τ' αρχίδια μου. Όχι άλλοι Wham!!! Και τι μουσική προτείνω εγώ; Ξεκινάμε με κάτι χαρούμενο...

Συνεχίζουμε με κάτι παλαβούτσικο...

Και κλείνουμε με κάτι επίκαιρο και διαχρονικό...

Κάθε άλλη πρόταση είναι δεκτή.

Κράξιμο σε όσους νοσταλγούν το παρελθόν, όπου πετάγαμε τα λεφτά μας σε κακόγουστες επιδείξεις χρημάτων και ποζεριάς. Και κλασσικά ποιος φταίει που δεν γιορτάζουμε πλέον σαν λατέρνες; Η κακιά οικονομική κρίση, που δεν μας αφήνει να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα. Για όνομα ποια, ακούτε τι λέτε; Νοσταλγείτε το πάρτι κιτσαριού και κακογουστιάς που μόλις σχολίασα στην αρχή του κειμένου. Αυτό εσείς το λέτε Χριστούγεννα; ΚΑΙΑΔΑΣ!

Κράξιμο στους ξεχασμένους, που σου στέλνουν ψυχρές ευχές στο κινητό σου και τον υπόλοιπο χρόνο σ' έχουν χεσμένο. Ουδέν σχόλιο παραπάνω...

Κράξιμο στους διοργανωτές άθλιων διαγωνισμών και διαφημίσεων που προσβάλουν την νοημοσύνη μας. Σ' εσάς μιλάω κύριοι των Jumbo. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις σιχαμένες ραδιοφωνικές διαφημίσεις σας όπως αυτό το αίσχος...

... αλλά και στην φετινή απαίσια ιδέα που πετάξατε στα μούτρα των παιδιών μας. "Πάρτε μέρος στον διαγωνισμό και 50 τυχεροί θα μιλήσουν στο τηλέφωνο με τον Άι Βασίλη". Ξερνάω ρε πούστη μου!!!

Κράξιμο σε όσους γκρινιάζουν για την ακρίβεια και τους χαμηλούς μισθούς τους, αφού βέβαια σήκωσαν όλο τον φούρνο από γλυκά και κάθε μαγαζί που βρήκαν από δώρα. Μπράβο μάγκες. Τώρα ξοδέψτε 5 μισθούς στα σκυλάδικα και μετά ξαναβγείτε να κλαψουρίσετε μπροστά απ' τις κάμερες. Μήπως τελικά έχετε την κυβέρνηση που σας αξίσει; Και από τη στιγμή που παραδέχεστε ότι είναι πανάκριβα, γιατί τα παίρνετε ρε γαμώτο; ΚΑΙΑΔΑΣ!

Κράξιμο σε όσους προτιμούν να περνάνε τις ημέρες αυτές... κολλημένοι στο Facebook! Είναι οι ίδιοι που όταν πηγαίνουν καλοκαιρινές διακοπές, το πρώτο πράγμα που ψάχνουν δεν είναι τα αξιοθέατα, αλλά υπολογιστή για να συνεχίσουν τον εθισμό τους στο Μπουρδοβιβλίο. Ωραίες διακοπές κάνετε βρε. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα μ' αρέσει να περνάω τις γιορτές με την οικογένεια μου και όχι καλλιεργώντας ψηφιακές ντομάτες και κάνοντας like στις μαλακίες που εγώ ο ίδιος γράφω.

Και τέλος, κράξιμο σε όσους λένε ότι μισούν τα Χριστούγεννα, αλλά στα κρυφά τα γιορτάζουν. Δεν σου αρέσουν τα Χριστούγεννα; Κάνε ότι κάνεις καθημερινά. Άσε κάτω τους κουραμπιέδες και πήγαινε να δουλέψεις. Αν δεν μπορείς να πας στη δουλειά σου, επειδή το αφεντικό σου τα γιορτάζει, κάνε κάτι άλλο. Σταμάτα να με ζαλίσεις συνέχεια και τράβα κλείσου στο σπίτι σου.


Ζητώ συγνώμη αν ακούστηκα κακός και προσβλητικός, αλλά δεν άντεχα άλλο. Τα Χριστούγεννα τα γιορτάζω ως φόρο τιμής στην αλληλεγγύη και τον αλληλοσεβασμό. Δεν θέλω να υποβιβάζονται σε κακόγουστο πανηγύρι πιθηκισμών. Κι εμένα μου αρέσουν τα στολίδια, τα τραγούδια και οι μυρωδιές των Χριστουγέννων, αλλά όχι τα μαϊμουδίσματα. Εμένα πάντως θα μου επιτρέψετε να σας ευχηθώ κάθε μέρα να είναι Χριστούγεννα στην καρδιά σας.

"Christmas, my child, is love in action. Every time we love, every time we give, it's Christmas."
Dale Evan

Το τέλος της ανθρώπινης μαλακίας... ελπίζω

Έρχεται επιτέλους το περιβόητο τέλος του κόσμου, για τ' οποίο ο κάθε στόκος μου 'κανε τ' αρχίδια Πασχαλινά τσουρέκια. Επειδή είμαι σίγουρος ότι και σε πάρα πολλούς από εσάς έγιναν τα νεύρα σας κρόσσια από την παπαρολογία της καταστροφολαγνείας, θα μπω στο ψητό. Οι Μάγιας, ο σπουδαίος αυτός πολιτισμός που ζούσε στην Αμερική από το 2.000 π.Χ. ως τον 16ο αιώνα μ.Χ., δεν προέβλεψαν κανένα τέλος του κόσμου. Εδώ δεν προέβλεψαν το δικό τους τέλος!

Τι έγινε λοιπόν και μας τα πρήζει ο κάθε αμόρφωτος; Η ημερομηνία 21/12/2012 ήταν πράγματι σημαντική για τους Μάγιας, αλλά όχι ως το τέλος του ανθρώπου. Η ημερομηνία αυτή εμφανίζεται σ' ένα αριθμητικό σύστημα, με το οποίο παρακολουθούσαν μεγάλες χρονικές περιόδους. Το ημερολόγιο αυτό των Μάγιας ξεκινά από την ημερομηνία που υπολόγισαν ότι δημιουργήθηκε ο κόσμος, δηλαδή στις 11/8/3114 π.Χ.. Η μεγαλύτερη μονάδα μέτρησης του χρόνου που είχαν οι Μάγιας ήταν το B'ak'tun, το οποίο αντιστοιχεί σε περίπου 394 χρόνια. Στις 21/12/2012 λοιπόν κλείνουμε 13 B'ak'tun, δηλαδή 5.125 χρόνια, από την δημιουργία του κόσμου. Σήμερα βέβαια ξέρουμε ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε πριν από 13,75 δισεκατομμύρια χρόνια.

Τι θα γινόταν όμως με το τέλος του 13ο B'ak'tun; Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι Μάγιας θα συνέχισαν το ημερολόγιο με το 14ο B'ak'tun, ενώ άλλοι θεωρούν ότι δεν θα συνεχιζόταν. Το πιθανότερο είναι ότι οι Μάγιας μάλλον θα ξεκινούσαν το ημερολόγιο απ' την αρχή. Κανένα όμως κείμενο των Μάγιας δεν αναφέρεται σε κανέναν Αρμαγεδδώνα. Κι όμως, ένα μισοτελειωμένο ημερολόγιο ήταν υπεραρκετό για να λυσσάξει το κάθε βλίτο με μαλακίες. Α, κι επί της ευκαιρίας...

 

Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που τα εν λόγο βλίτα μας τα πρήζουν με τη συντέλεια του κόσμου. Θυμάστε τι έγινε το 2000, με την καταστροφολογία που τρώγαμε στη μούρη κάθε γαμημένη φορά; Δυστυχώς η ανθρώπινη βλακεία δεν είναι επίκαιρο φαινόμενο μα διαχρονικό. Και για το 1910 τα ίδια έλεγαν, με τον κομήτη του Χάλεϊ που θα τρώγαμε στη μάπα. Και για το 1962 τα ίδια έλεγαν, και μάλιστα από Ινδούς αστρολόγους που θεώρησαν ότι ένας συνδυασμός της θέσης των πλανητών και μια έκλειψη Ηλίου ήταν σημάδια της Αποκάλυψης. Και για το 1982 τα ίδια έλεγαν, με την επανέκδοση ενός παλιότερου μπουρδοβιβλίου που προέβλεπε ολική ευθυγράμμιση πλανητών (κάτι που δεν έγινε) και ολοκληρωτική καταστροφή του κόσμου. Κολοκύθια τούμπανα! Είναι απαράδεκτο να έχουμε την επιστήμη του 21ου αιώνα και να πιθηκίσουμε σαν τους προγόνους μας στον 11ο αιώνα.

Και ποιοι είναι αυτοί που πιστεύουν σ' αυτές τις βλακείες; Είναι δυστυχώς άνθρωποι που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πιστέψουν σε ότι άλλα σκατά τους πετάξουν, από αστρολογικές προβλέψεις μέχρι απειλές για χρεωκοπία αν δεν εξαθλιωθεί κι άλλο. Με τρομάζει που υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι προτιμούν να μοιρολογούν και να κλαίγονται, παρά να ζουν τη ζωή τους απαλλαγμένοι από καταθλιπτικές μαλακίες. Όλα αυτά περί "τέλος του κόσμου" και "Δευτέρας Παρουσίας" δεν είναι παρά δικαιολογίες τεμπέληδων, για να παραιτηθούν από κάθε προσπάθεια βελτίωσης της ζωής τους και να υποδουλωθούν στο κάθε λαμόγιο. Από την άλλη έχουμε εκείνους που ελπίζουν ότι στις 21/12/2012 θα γίνει κάτι όμορφο που θ' αλλάξει την ανθρωπότητα προς το καλύτερο. Οι εθνικιστές περιμένουν τους Ελ να καθαρίζουν για πάρτι τους, γιατί παραείναι κότες και δουλοπρεπείς. Εγώ ούτε ελπίζω σε κάτι, ούτε φοβάμαι κάτι. Η μέρα αυτή θα περάσει, χωρίς καμία καλή ή κακή αλλαγή. Άλλη μια μέρα, άλλη μια Παρασκευή.

Προσωπικά προτιμώ εκείνη την ημέρα να βγω με φίλους και να χαζέψω κανένα κοριτσάκι, παρά να κλαψομουνιάσω κλεισμένος στο σπίτι μου και να "μετανιώνω" επειδή ζω και αναπνέω. Θέλω να πιστεύω όμως ότι με το σκάσιμο της φούσκας αυτής, η ανθρώπινη βλακεία θα αρχίσει να υποχωρεί... ελπίζω...

Ζωή στην ατμόσφαιρα του Δία;

Ο Δίας, ο μεγαλύτερος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος, δεν είναι σαν τη Γη. Η Γη αποτελείται από λεπτή ατμόσφαιρα Αζώτου και Οξυγόνου, στερεό φλοιό, ημίρρευστο μανδύα και πυρήνα.
Ο Δίας όμως αποτελείται από ατμόσφαιρα Υδρογόνου και Ηλίου, αντί για φλοιό έχει έναν απέραντο ωκεανό από υγρό Υδρογόνο, ποιο κάτω στερεό Υδρογόνο και στο τέλος ο πυρήνας. Κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει ζωή. Ή μήπως υπάρχει; 

Το 1976 ο Αμερικανός αστρονόμος Carl Sagan υπέθεσε ότι μορφές ζωής όπου η οργανική τους χημεία βασίζεται στην υγρή αμμωνία θα μπορούσαν να επιβιώσουν στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας του Δία. Ο Sagan βασίστηκε την άποψη του στην οικολογία των Γήινων θαλασσών όπου υπάρχει φυτοπλαγκτόν στα ανώτερα στρώματα, ψάρια ποιο χαμηλά που τρέφονται από τα πλαγκτόν και θηρευτές στα χαμηλότερα βάθη που κυνηγάνε τα ψάρια.


Οι κάτοικοι του Δία ονομάζονται "Βαρίδια", "Φελλοί", και "Κυνηγοί". Τα Βαρίδια (Sinkers) είναι οργανισμοί σαν φυτοπλαγκτόν, τα οποία παρασέρνονται από τους ανέμους και πέφτουν στα χαμηλότερα στρώματα της ατμόσφαιρας του Δία. Επιβιώνουν όμως για αρκετό χρόνο μέχρι να αναπαραχθούν, ώστε να μην αφανιστούν. Οι Φελλοί (Floaters) πρόκειται για πλάσματα στο μέγεθος μια πόλης με μια τεράστια κίστη σαν αερόστατο και τρέφονται με τα Βαρίδια για να διατηρούν τον αέρα μέσα στη κίστη ζεστό. Οι Κυνηγοί (Hunters) πρόκειται για πλάσματα σαν συνδυασμός πουλιού και καλαμαριού και χρησιμοποιούν φυσικούς αεροπροωθητήρες για να πετάνε και να ορμάνε στους Φελλούς για να τραφούν από αυτούς.

Δεν υπάρχει ωστόσο καμία απόδειξη ύπαρξης των παραπάνω πλασμάτων. Ίσως μελλοντικές αποστολές να μελετήσουν το ενδεχόμενο ύπαρξης ζωής στην ατμόσφαιρα του Δία.

Ο Εγκέφαλος

Η ιστορία που ακολουθεί είχε αποσταλεί στον 2ο λογοτεχνικό διαγωνισμό «ΛόγωΤέχνης», που διοργάνωσε το 2011 η Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Artspot και είχε θέμα «Ιστορίες Διαδικτύου». Πάτωσε λόγο υπερβολικής αισιοδοξίας. Είχα παρευρεθεί σε μια καφετέρια όπου ανακοίνωναν τις πρώτες 5 ιστορίες. ΟΛΕΣ τους ήταν βουτηγμένες στην μιζέρια, την κατάθλιψη και την απαισιοδοξία. Κλασσικό γνώρισμα του Έλληνα, να επικεντρώνεται στην δυστυχία ΚΑΙ ΜΟΝΟ στην δυστυχία. Η χαρά έγινε η νέα λύπη, ενώ η λύπη έγινε η νέα χαρά. Θα πέσει κράξιμο σ' αυτήν την ηλιθιότητα σύντομα.

Τ’ όνομα του είναι Μίτσιο. Μόλις πρόσφατα συνδέθηκε για πρώτη φορά στο Διαδίκτυο. Για να μην τον «πιάσουν» (γιατί; τρομοκράτης είναι;) δήλωσε ότι είναι Ιάπωνας. Λογικό, μιας και τ’ όνομα αυτό ταιριάζει σε Ιάπωνα. Μόλις πρόσφατα λοιπόν συνδέθηκε στο Διαδίκτυο. Όμως πρώτα ας αναλογιστούμε κάτι. Τι είναι το Διαδίκτυο; Ένας μεγάλος εγκέφαλος, όπου κάθε υπολογιστής είναι ένα νευρικό κύτταρο. Το Διαδίκτυο είναι λοιπόν ένα μυαλό πλανητικών διαστάσεων, και ο Μίτσιο το ξέρει πολύ καλά. Είναι «ψαρούκλας» σε σχέση με πολλούς χρήστες, κι όμως ξέρει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει και που να πάει.

Ο Μίτσιο στην αρχή επισκέφτηκε όλα τα ειδησεογραφικά πρακτορεία στο Διαδίκτυο, καθώς και όλα τα blogs που υπάρχουν. Ο Μίτσιο έχει άφθονο χρόνο μπροστά του, οπότε περίμενε υπομονετικά την φόρτωση όλως των ιστοσελίδων και την μεταφορά όλων των δεδομένων στον υπεργρήγορο υπολογιστή του. Μέσω τον ειδήσεων, ανακάλυψε πολλά για την ανθρωπότητα του Διαδικτύου. Μακρινά και μεμονωμένα περιστατικά γίνονται την ίδια ώρα πρωτοσέλιδα στις ηλεκτρονικές εφημερίδες, κάτι που χωρίς το Διαδίκτυο θα ήταν αδύνατον. Ο σεισμός στην Ιαπωνία, η οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας, η στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, η περιβαλλοντική καταστροφή στη Νιγηρία, τα παλιρροϊκά κύματα στην Ινδονησία, οι διαδηλώσεις στην Μεγάλη Βρετανία, μια πολιτική υπόσχεση στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Τίποτα δεν μένει κρυφό, και κάθε μυστικό αργά ή γρήγορα αποκαλύπτεται.

Κάπου εκεί ανακάλυψε κάτι ενδιαφέρον. Πολλά περιστατικά έκαναν εντύπωση στον Μίτσιο και σκέφτηκε να τα διασταυρώσει, ψάχνοντας τις ίδιες ειδήσεις σε διαφορετικές ιστοσελίδες. Παρατήρησε ότι σε πολλά σημεία είχαν σημαντικές διαφορές. Ανακάλυψε λοιπόν ότι υπάρχει ανεξέλεγκτη παραπληροφόρηση στο Διαδίκτυο, άλλοτε για σκοπούς εντυπωσιασμού και άλλοτε ως «επιβεβαίωση» λανθασμένων θεωριών. Ο Μίτσιο σκέφτηκε: «ένας εγκέφαλος πρέπει να έχει γνώσεις, όχι αρλούμπες! Αν όλοι οι χρήστες του Διαδικτύου δεν αναρωτιούνται, θα καταντήσουν άβουλα ρομποτάκια». Αγανάκτησε μάλιστα όταν ανακάλυψε τον περιβόητο μύθο του Άρη, που θα φαινόταν σαν δεύτερη πανσέληνος από το 2003…

Καθώς συνέχιζε τις έρευνες του στο Διαδίκτυο, ο Μίτσιο ανακάλυψε τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Σε αυτές τις σελίδες είχε την ευκαιρία ν’ ανακαλύψει τι σκέφτονται οι άνθρωποι. Σίγουρα ασυνήθιστα, αφού αποκαλύπτουν ακόμη και τις ποιο προσωπικές τους σκέψεις σε ηλεκτρονικούς τοίχους. Αυτές οι σελίδες είναι ένα παράξενο μείγμα ευλογίας και κατάρας, μιας και αναπτύσσουν την κοινωνικότητα και την απομόνωση ταυτόχρονα. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να γνωρίζει τους συνανθρώπους του, ξεπερνώντας κάθε σύνορο και περιορισμό. Ολόκληρες συζητήσεις ανεξαρτήτου θέματος μπορούσαν να πραγματοποιηθούν μεταξύ Ισπανίας, Μαρόκου και Νέας Ζηλανδίας μέσω των forums. Οι άνθρωποι έρχονται ποιο κοντά. Οι προκαταλήψεις μεταξύ Γαλλίας και Σαουδικής Αραβίας γκρεμίζονταν… ή ενισχύονταν, ανάλογα με τους συζητητές. Στην προσπάθεια τους ν’ ανακαλύψουν τον εξωτερικό κόσμο, πολλοί άνθρωποι ξεχνάνε τον προσωπικό τους κόσμο. Ο Μίτσιο σκέφτηκε ότι έπρεπε να υπάρχει μια χρυσή τομή, μια ισορροπία μεταξύ του «έξω» και του «μέσα».

Σύντομα ο Μίτσιο παρατήρησε ότι ο ηλεκτρονικός εγκέφαλος του Διαδικτύου δεν είναι παρά η ψηφιακή εκδοχή της ανθρωπότητας. Εκεί θα βρεις κάθε καρυδιάς καρύδι. Επιθετικοί άνθρωποι που λατρεύουν να προκαλούν προβλήματα και να πληγώνουν τους συνανθρώπους τους, αλαζόνες που κάνουν τα πάντα για να τραβήξουν την προσοχή των άλλων, κορίτσια που ανεβάζουν προκλητικές φωτογραφίες και μετά αναρωτιούνται γιατί δέχονται πειράγματα απ’ τ’ αγόρια, «γνώστες» των πάντων που επιβάλουν τις απόψεις τους στους άλλους. Το αντιβιοτικό του υπολογιστή του Μίτσιο χτύπησε πολλές φορές κόκκινο από ιούς και spam, χωρίς ο ίδιος να καταλάβει γιατί υπάρχουν αυτά τα κακόβουλα προγράμματα. Επιπλέον δεν είναι λίγες οι σελίδες όπου με το περιεχόμενο τους οι επισκέπτες προτρέπονται σε βίαιες και αυτοκαταστροφικές πράξεις, όπως η πώληση ναρκωτικών και οι εθνικιστικές επιθέσεις. Με όλα αυτά τα παραπάνω, λογικό είναι ο Μίτσιο να έχει ξενερώσει.

Όμως δεν λησμόνησε την πραγματική σημασία του Διαδικτύου. Χάρις αυτόν τον ηλεκτρονικό εγκέφαλο, οι άνθρωποι έρχονται ποιο κοντά. Ένας γιατρός στη Κίνα θεραπεύει έναν ασθενή στην Αργεντινή. Ένας δάσκαλος στη Ρωσία διδάσκει μια τάξη στο Σουδάν. Ένα επιστήμονας στην Αυστραλία παρακολουθεί ένα σεμινάριο στον Καναδά. Ένας καλλιτέχνης στη Μαδαγασκάρη μοιράζει τις δημιουργίες του στην Γερμανία. Ένας εφευρέτης στις Φιλιππίνες συζητάει με άλλους εφευρέτες από το Ιράν. Ένας κάτοικος της Αλβανίας μαθαίνει για την ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας. Ένας φιλόσοφος από το Ισραήλ διδάσκει σε όλη τη Γη το νόημα του αλληλοσεβασμού και της δημιουργικότητας. Το Διαδίκτυο είναι το εισιτήριο για μια ενοποιημένη ανθρωπότητα.

Σκέψεις πέρασαν απ’ τον εγκέφαλο του Μίτσιο. Ένας βιολογικός εγκέφαλος αποτελείται από δισεκατομμύρια νευρώνες. Ο καθένας τους είναι ξεχωριστός και κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Όλοι μαζί όμως ενώνουν τις διαφορές τους και δημιουργούν ένα πραγματικό επίτευγμα της φυσικής επιλογής. Παρομοίως και με το Διαδίκτυο. Ωστόσο ο ηλεκτρονικός εγκέφαλος του Διαδικτύου είναι νέος και αντιμετωπίσει παιδικές ασθένειες, παρά την ραγδαία ανάπτυξη του. Ένας νευρώνας δεν μπορεί να βοηθήσει στην βελτίωση του εγκεφάλου, όμως ένας άνθρωπος μπορεί να βελτιώσει το Διαδίκτυο. Ο Μίτσιο προσπαθεί να φανταστεί τι μπορούν να κάνουν 7.000.000.000 άνθρωποι για το Διαδίκτυο… 

Άλλη μια ερευνητική αποστολή τελείωσε για τον Μίτσιο. Συνήθως κατεβαίνει ο ίδιος στη Γη για τις έρευνες του, αν και σήμερα έκανε την αλλαγή. Με τα 4 του χέρια έσβησε τις μηχανές και πήγε να ξεκουραστεί. Τι πράγμα;! 4 χέρια; Κατεβαίνει στη Γη; Λοιπόν ήρθε η ώρα της αλήθειας. Ο Μίτσιο δεν είναι Ιάπωνας, ούτε άνθρωπος, ούτε καν Γήινος. Είναι ένας Πρόξης από τον πλανήτη Στάλος. Ένας Πρόξης έχει παχουλό σώμα και στέκεται όρθιος στα 2 του πόδια, ενώ έχει 4 χέρια, προβοσκίδα για στόμα, 2 μεγάλα μάτια που μοιάζουν με συνδυασμό γάτας και μύγας, 2 λοφία στο κεφάλι του κι ένα βιοφωτεινό στοιχείο στο κεφάλι του. Ο πολιτισμός τους είναι πολύ ποιο εξελιγμένος από τον ανθρώπινο. Οι κβαντικοί υπολογιστές αντικατέστησαν τους βιολογικούς εγκεφάλους. Δεν έφτιαχναν πλέον υπολογιστές, εξελίχθηκαν σε υπολογιστές. Με κατώτερο βαθμό I.Q. το 400, οι Πρόξεις έκαναν τα πάντα με το μυαλό τους και δεν ξεχνούσαν ποτέ. Οι υπολογιστές-εγκέφαλοι τους ήταν μόνιμα συνθεμένοι με το δικό τους Διαδίκτυο, κατέχοντας έτσι το χάρισμα της τηλεπάθειας. Επίσης είχαν και τηλεκινητικές δυνάμεις, μιας και με το μυαλό τους μπορούσαν να φτιάξουν ολόκληρα αστρόπλοια. Θα μπορούσε να είναι αυτό το μέλλον του Γήινου Διαδικτύου;

Δεν ξέρω αν η ιστορία αυτή είναι αληθινή, ξέρω μόνο το εξής. Αν ρωτήσετε κάποιον από πού είναι, μη γελάσετε. Μπορεί να σας λέει την αλήθεια…

Ρώσικος Κοσμισμός

Ο Ρώσικος Κοσμισμός είναι ένα κοσμοκεντρικό φιλοσοφικό κίνημα που εμφανίστηκε στη Ρωσία στις αρχές του 20ου αιώνα και προτείνει την επέκταση του ανθρώπου στο Σύμπαν για την εξασφάλιση της επιβίωσης του. Η φιλοσοφία του Κοσμισμού συνδυάζει θρησκευτικά και ηθικά στοιχεία, μια ιστορία και φιλοσοφία της αρχής, της εξέλιξης και της μελλοντικής ύπαρξης του Κόσμου και της ανθρωπότητας, ενώ συγχωνεύει στοιχεία από φιλοσοφία της Ανατολής και της Δύσης και δανείζεται στοιχεία από τη Ρώσικη Ορθόδοξη Εκκλησία. Πολλές ιδέες του Ρώσικου Κοσμισμού μελετούνται έντονα από τους τρανσουμανιστές, τους υποστηριχτές του τρανσουμανιστικού κινήματος που προτείνει την αναβάθμιση του ανθρώπου.

Ο εμπνευστής του Ρώσικου Κοσμισμού ήταν ο Nikolai Fyodorovich Fyodorov (1828-1903), ένας άνθρωπος γνωστός για τις ιδέες του για την επέκταση του ορίου της ζωής των ανθρώπων με επιστημονικά μέσα, την αθανασία και την νεκρανάσταση. Ο Konstantin Tsiolkovsky (1857-1935) ήταν ο πατέρας της διαστημικής εξερεύνησης και της αστροναυτικής, ο οποίος το 1903 δημοσίευσε το βιβλίο "The Exploration of Cosmic Space by Means of Reactive Devices (Rockets)" που αποτελούσε την πρώτη σοβαρή πραγματεία για τα διαστημικά ταξίδια. Ο Tsiolkovsky πίστευε ότι ο αποικισμός του διαστήματος θα οδηγήσει στην τελειοποίηση της ανθρωπότητας, ακόμη και στην αθανασία, και ανέπτυξε τις ιδέες του πανψυχισμού (το Σύμπαν σαν οργανισμός) και του "radiant mankind". Άλλοι κοσμιστές ήταν ο Vladimir Vernadsky (1863-1945), ο οποίος ανέπτυξε την ιδέα της νοόσφαιρας (συνύπαρξη της ανθρώπινης με τη τεχνητή νόησης), και ο Alexander Chizhevsky (1897-1964), ο εμπνευστής της Ηλιοβιολογίας.

Ουσιαστικά ο Ρώσικος Κοσμισμός χωράει σε μια μόνο φράση του Tsiolkovsky: "Η Γη είναι το λίκνο της διανόησης, μα κανείς δεν μπορεί να ζει για πάντα σε ένα λίκνο"

Το Σύμπαν μέσα μου

Κάθε φορά που χαζεύω τα άστρα στον ουρανό, κάθε φορά που κάνω τα εικονικά μου ταξίδια στο Σύμπαν με το Celestia, κάθε φορά που κοιτάζω τις φωτογραφίες από τα διαστημικά τηλεσκόπια και τα αστεροσκοπεία, πάντα μου έρχονταν μια σειρά ερωτημάτων. Τι είμαι; Ποια είναι η θέση μου στο Σύμπαν; Ποιος ο ρόλος μου σε αυτό;

Εγώ και άλλοι 7.000.000.000 άνθρωποι ζούμε σε έναν πλανήτη, τη Γη. Η Γη έχει διάμετρο 12.760 χιλιόμετρα και γυρίζει γύρω από ένα άστρο, τον Ήλιο. Ο Ήλιος είναι 100 φορές μεγαλύτερος από τη Γη, αλλά δεν είναι παρά ένας κίτρινος νάνος χαμένος κάπου στον Γαλαξία μας. Ο Γαλαξίας μας αποτελείται από 500.000.000.000 άστρα και με τη σειρά του δεν είναι παρά ένας ασήμαντος γαλαξίας, χαμένος ανάμεσα στους δισεκατομμύρια γαλαξίες με τα δισεκατομμύρια άστρα τους ο καθένας κάπου στο Σύμπαν. Κι αν σκεφτούμε τις αποστάσεις που μας χωρίζουν από τα υπόλοιπα άστρα, που ακόμη και με τη μέγιστη ταχύτητα θέλουμε αιώνες να τις καλύψουμε, ποιο είναι το μέγεθος της ανθρωπότητας; Σε ένα απέραντο Σύμπαν, τι δουλειά έχω εγώ; Δεν είμαι ούτε καν κόκκος άμμου, ούτε καν σταγόνα στον ωκεανό. Νιώθω το βάρος του Σύμπαντος να με συντρίβει, νιώθω πως ότι και να κάνω θα είναι μάταιο. Ακόμη και η ίδια η ζωή μου είναι μάταιη. Κι όμως υπάρχω!

Αφού το Σύμπαν είναι αχανές, ποια είναι η θέση μου και ο ρόλος μου; Ξέρω ότι τα πάντα στο Σύμπαν δημιουργήθηκαν στις θερμοπυρηνικές καρδιές των άστρων. Το οξυγόνο στον αέρα, ο πυρίτιο στους βράχους, ο άνθρακα στο D.N.A. κάθε μορφής ζωής (όπως εγώ), ο χρυσός στα κοσμήματα, ο υδράργυρος στα θερμόμετρα, το ουράνιο στα εργαστήρια, όλα δημιουργήθηκαν στους πυρηνικούς κλιβάνους των άστρων. Με τον θάνατο τους τα αστέρια εμπλουτίζουν το διαστρικό χώρο με υλικά για νέα άστρα, νέους πλανήτες, νέες μορφές ζωής και νέους πολιτισμούς. Όλοι εμείς στη Γη είμαστε αστρόσκονη. Είμαι και εγώ αστρόσκονη. Υπάρχω χάρις τα άστρα, οπότε μήπως δεν ζω στα κουτουρού; Μήπως η ζωή μου δεν είναι τόσο μάταιη όσο φοβόμουν;

Κατά κάποιο τρόπο, το Σύμπαν θέλησε να ζω. Γιατί; Ο μεγάλος αστροφυσικός Carl Sagan είχε πει ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε το μέσο με το οποίο το Σύμπαν ανακαλύπτει τον εαυτό του. Αν είναι έτσι, τότε η ζωή μου δεν είναι μάταιη. Διαθέτω νοημοσύνη, την αξιοποιώ για να μαθαίνω και να ζω, κι όμως το ίδιο κάνει και το Σύμπαν μέσω εμένα. Δεν είμαι απλά ένα κομμάτι του Σύμπαντος, είμαι ένα από τα χιλιάδες πρόσωπα του. Κι όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο μεγαλώνει ένα αίσθημα ευθύνης απέναντι σε οτιδήποτε. Αυτό που νιώθω δεν μπορώ να το περιγράψω με το πιθηκανθρωπίστικο λεξιλόγιο μου, ούτε να το συλλάβω με τον καθυστερημένο μου εγκέφαλο, κι όμως κάτι υπάρχει.

Κι αν στη Γη υπάρχουν αμέτρητοι άνθρωποι και κοσμοθεωρίες, τι γίνεται πέρα από τον πλανήτη μας; Γιατί να περιορίζουμε τη φράση του Sagan μόνο στον άνθρωπο; Γιατί να μην ισχύει και για όλους τους εξωγήινους πολιτισμούς που βρίσκονται εκεί έξω και περιμένουν υπομονετικά να τους ανακαλύψουμε; Ανάμεσα στις βίαιες καταστάσεις γέννησης, εξέλιξης και θανάτου που ξεσπούν στο Σύμπαν, υπάρχει κρυμμένο ανάμεσα στα ζεστά νέφη αερίων και σκόνης το αίσθημα της αγάπης και της αδελφότητας, γιατί όλοι μας στο Σύμπαν είμαστε κάτι παραπάνω από αδέλφια. Είμαστε ένα, και εγώ είμαι ένα από το ένα.

Υπάρχω. Υπάρχω για να εξερευνώ και να θαυμάζω το Σύμπαν. Υπάρχω για να διαδώσω και σε όλους το αίσθημα που νιώθω, ένα αίσθημα τόσο απόκοσμο και θαυμαστό που ως γνήσιος Homo Sapiens δεν μπορώ να το περιγράψω. Υπάρχω για έναν ανώτερο σκοπό και το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με όλους τους κατοίκους της Γης, ανεξαρτήτου καταγωγής και απόψεων. Υπάρχω και δημιουργώ... χάρις το Σύμπαν.

Το τέρας των άστρων

Όλα ξεκίνησαν σχετικά πρόσφατα, μια διαστρική ερευνητική αποστολή. Το σκάφος ξεκίνησε από το λευκό άστρο TYC 4788-670-1, αν και οι κάτοικοι του το ξέρουν ως Αράνιος. Γύρω από τον Αράνιο βρίσκεται ο πλανήτης Ερέμος, ο οποίος φιλοξενεί ζωή με οργανική χημεία βασισμένη στο άζωτο. Απ' όλα τα πλάσματα που εμφανίστηκαν εκεί, μόνο οι Αζωτικοί κατάφεραν να αναπτύξουν νοημοσύνη, να εφεύρουν εργαλεία, να χτίσουν πολιτισμούς και να ξεχυθούν στο Διάστημα.

Ένα σκάφος των Αζωτικών λοιπόν έχει ξεκινήσει από το Αρανιακό Σύστημα, με σκοπό την άφιξη του στο κόκκινο γίγαντα SAO 133118. Το άστρο αυτό είναι 66 φορές μεγαλύτερο από τον Ήλιο και δεν έχει παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον. Δεν υπάρχουν πλανήτες, μόνο μερικοί αστεροειδείς. Ίσως να ήταν ένα πλανητικό σύστημα που ν' απέτυχε, ή περαστικοί αστεροειδείς που παγιδεύτηκαν στην βαρύτητα του άστρου. Δεν είχαν ανακαλύψει τίποτα ενδιαφέρον... μέχρι πρόσφατα.

Από μακριά έμοιασε μ' ένα σμήνος αστεροειδών, όμως έμοιασε σαν κάτι να τους ένωνε. Δεν είναι η βαρύτητα τους. Όταν τα πρώτα σκάφη ερεύνησαν αυτό το αντικείμενο, οι επιστήμονες έπαθαν ένα πραγματικό σοκ. Δεν ήταν αστεροειδείς, ούτε συντρίμμια από κάποιο αρχαίο αστρόπλοιο. Είχε βιολογική σύνθεση, σαν ένας σκελετός ενός νεκρού πλάσματος. Μερικά κομμάτια κρέατος υπήρχαν εδώ κι εκεί, ενώ τα μεγαλύτερα ενώνονταν με κόκαλα σκελετού.

Για μισό λεπτό! Ποιο πλάσμα μπορούσε να επιβιώσει από το σκληρό περιβάλλον του Διαστήματος; Χωρίς ατμοσφαιρική πίεση, χωρίς τις κατάλληλες θερμοκρασίες, χωρίς τίποτα να επιτρέπει την εμφάνιση ζωής στο Διάστημα, πως ζούσε αυτό το πλάσμα; Οι θεωρίες πολλές. Ίσως κάποιος αρχαίος πολιτισμός πειραματίστηκε με την γενετική μηχανική κι έφτιαξε διαστημικά τέρατα στο εργαστήριο του. Ίσως είναι το κουβάρι ενός ζωντανού διαστημοπλοίου, ενός συνδυασμού βιολογικής και ρομποτικής ζωής. Ίσως ακόμη και να είναι το έργο ενός καλλιτέχνη, που κατάφερε να φτιάξει ένα γλυπτό και να ξεγελάσει ακόμη και τα καλύτερα όργανα.

Το σίγουρο είναι ότι αυτό το απολίθωμα θ' απασχολήσει τους Αζωτικούς επιστήμονες για πολύ καιρό... 

Μπορούμε να Ξεφύγουμε από τους Νόμους της Θερμοδυναμικής;

Ένας από τους θεμελιώδης λίθους της Επιστήμης είναι η Θερμοδυναμική, η επιστήμη που μελετά την ενέργεια και τη διάδοση της. Η νόμοι της θερμοδυναμικής διδάσκονται από το Γυμνάσιο και με πολύ απλά λόγια μας λένε:

1) Η ενέργεια ούτε δημιουργείται από το τίποτα, ούτε μετατρέπεται σε τίποτα. Μπορεί μόνο να αλλάζει μορφή.
2) Όταν η ενέργεια αλλάζει μορφή, ένα μέρος της πάντα θα μετατρέπεται σε άχρηστη θερμότητα και θα πηγαίνει χαμένη. Η εντροπία, η συνολική αταξία στο Σύμπαν, πάντα θα αυξάνεται.
3) Όσο και να προσπαθήσουμε, δεν γίνεται να αγγίξουμε τη θερμοκρασία των 0 Κ (-273,15 C).

Τα συμπεράσματα είναι ότι αν το γυρίζουμε σε παιχνίδι, δεν θα μπορέσουμε να κερδίζουμε, γιατί δεν γίνεται να παράγουμε όση ενέργεια θέλουμε από το τίποτα. Επίσης δεν θα μπορέσουμε ούτε καν να ισοφαρίσουμε, γιατί δεν γίνεται να φτιάξουμε 100% αποτελεσματικές μηχανές. Ακόμη χειρότερα, δεν μπορούμε ούτε καν να βγούμε απ' το παιχνίδι. Εν ολίγοις, πάντα θα χάνουμε. Ή μήπως όχι; Υπάρχουν πράγματι παραθυράκια στους νόμους της Θερμοδυναμικής; Μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να εξελιχτούμε σε εξωτικό επίπεδο; Κι αν ναι, πως;

Ένας πιθανός τρόπος να συμβεί αυτό θα ήταν αν οι νόμοι της φυσικής άλλαζαν με το χρόνο ή την απόσταση. Αυτή την προοπτική μελέτησε ο Ισαάκ Ασίμοφ στο μυθιστόρημα του "Ακόμα και οι Θεοί". Στο έτος 2070 ένας χημικός επινοεί τη Αντλία Ηλεκτρονίου, μια γεννήτρια που παράγει τεράστιες ποσότητες ενέργειας από το πουθενά. Όλες οι υπόλοιπες πηγές ενέργειας καταργούνται, όλοι οι άνθρωποι έχουν επιτέλους ότι επιθυμούν και ο επιστήμονας δοξάζεται ως ο μεγαλύτερος επιστήμονας της ανθρώπινης ιστορίας. Την ίδια στιγμή ένας φυσικός αναρωτιέται από που προέρχεται η ενέργεια και ανακαλύπτει ότι η Αντλία "κλέβει" την ενέργεια που παράγει από ένα άλλο παράλληλο Σύμπαν μέσω μιας σκουληκότρυπας. Το αποτέλεσμα της απότομης εισαγωγής ενέργειας είναι τρομακτικό, ο Ήλιος πεθαίνει με έκρηξη σουπερνόβα και το Σύμπαν καταστρέφεται. Οι νόμοι της φυσικής αλλάζουν γύρω από την τρύπα που σχηματίζεται στο Διάστημα, με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν οι νόμοι της θερμοδυναμικής. Άρα η διατήρηση της ενέργειας ίσως θα μπορούσε να παραβιαστεί, αν δημιουργούταν σκουληκότρυπες στο διάστημα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν ξέρουμε καν αν πράγματι υπάρχουν σκουληκότρυπες ή αν μπορούμε να τις φτιάξουμε.

Ένας άλλος τρόπος είναι να εξετάσουμε το ενδεχόμενο άντλησης ενέργειας από το τίποτα. Πρόσφατα οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το κενό δεν είναι εντελώς κενό, μα βρίθει από δραστηριότητα. Ο πρώτος άνθρωπος που το υποψιάστηκε ήταν ο Σέρβος Νίκολα Τέσλα, γνωστός για τη συνεισφορά του την έρευνα για τον ηλεκτρισμό, αν και δεν μπορούσε να το αποδείξει. Σήμερα οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ο Τέσλα είχε δίκιο, το 73% του Σύμπαντος αποτελείται από τη λεγόμενη "σκοτεινή ενέργεια". Γνωστή και ως ενέργεια του κενού, η σκοτεινή ενέργεια βρίσκεται παντού (ακόμη και μέσα στο σώμα μας) και είναι τόσο ισχυρή που ίσως στο πολύ μακρινό μέλλον διαμελίσει το Σύμπαν. Το πρόβλημα είναι ότι ενώ στο Σύμπαν η ποσότητα της είναι τεράστια, στη Γη είναι τόσο μικρή που δεν μπορεί να αξιοποιηθεί.

Μια γεννήτρια που παράγει ενέργεια από το τίποτα και η αεικίνητη μηχανή (μηχανή που θα λειτουργεί για πάντα και θα αντλεί την ενέργεια που χρειάζεται από την ίδια τη μηχανή) θα παραμείνουν στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασία... αλλά για πόσο ακόμη; Είναι όντως ανέφικτα, ή απλά η ανακάλυψη τους θα αλλάξει τις βάσεις της επιστήμης και τις κοσμολογικές μας γνώσεις για το Σύμπαν; Ήδη υπάρχουν ενστάσεις για τη "καθολικότητα" της θερμοδυναμικής και ίσως υπάρξουν κι άλλες στο μέλλον. Στο μυθιστόρημα του Ισαάκ Ασίμοφ "Η τελευταία ερώτηση" ο κοσμικός υπολογιστής (τρισεκατομμύρια χρόνια στο μακρινό μέλλον) ανακαλύπτει ότι πράγματι η εντροπία μπορεί να αντιστραφεί και κατασκευάσει ένα νέο Σύμπαν για τον Άνθρωπο. Φαντασία; Ίσως. Αλλά από την άλλη, ποιος ξέρει;

 
Πριν πέσετε να με φάτε, επιτρέψτε μου να τονίσω κάτι. Πρέπει να ξεχωρίζουμε την γνώση με την εικασία γιατί αλλιώς γίνεται της κακομοίρας. Μέχρι πρόσφατα δεν πίστευα σε καμία περίπτωση την πιθανότητα κατασκευής ενός αεικίνητο ή μιας γεννήτριας άπειρης ενέργειας. Είχα διαβάσει παρόμοιες απόψεις σε διάφορα βιβλία αλλά δεν έδωσα μεγάλη σημασία, γιατί αντιβαίνουν τους νόμους της θερμοδυναμικής. Οι παραπάνω πληροφορίες αντλήθηκαν από το βιβλίο "Η φυσική του ανέφικτου" (εκδόσεις ΑΒΓΟ) του Ιάπωνα Michio Kaku, ενός επιστήμονα που αποδεδειγμένα δεν μιλάει στον αέρα. Δεν μπορείτε να πείτε ότι λέω μπούρδες λοιπόν. Είμαι λάτρης του επιστημονικού σκεπτικισμού, μιας και με προστατεύει από μαλακίες όπως ο ναζισμός και η αστρολογία. Όμως από την άλλη, η επιστήμη εξελίσσεται και ουκ ολίγες φορές αυτοαναιρείται. Μην την κατηγορείτε που ζούμε σ' ένα φευγάτο Σύμπαν γεμάτο εκπλήξεις. Και μη με κατηγορείτε λοιπόν που κάνω "αιρετικές" σκέψεις.

Οι ουράνιοι Παρθενώνες

Είμαστε κάπου στο Σύμπαν. Δεν έχει σημασία που ακριβώς, σε ποιο άστρο και σε ποιον γαλαξία. Είμαστε κάπου τέλος πάντων. Πετάμε. Πετάμε. Παίζουμε τους εξερευνητές, γλιστρώντας ανάμεσα στα άστρα και τα νεφελώματα. Είναι τρελό αυτό το Σύμπαν. Ή θα είναι κατάμαυρο ή πολύχρωμο. Από τη μια μαυρίλα, από την άλλη ποιο πολλά χρώματα κι απ' το ουράνιο τόξο. Συνεχίσουμε και πετάμε.

Κάποια στιγμή ακούμε κάτι. Καλά, μη βαράτε! Το ξέρω ότι δεν μπορείς να ακούσεις ήχους στο Διάστημα, αλλά ας το ξεχάσουμε αυτό. Ακούς κάτι. Σαν παράσιτα ραδιοφώνου. Κοιτάς εδώ, κοιτάς εκεί, κοιτάς παρακεί. Δεν βλέπεις τίποτα. Συνεχίσεις το ταξίδι, μέχρι που το ακούς δυνατότερα. Σαν χαλασμένο ραδιόφωνο. Αποφασίσεις να το ψάξεις. Κανένα φυσικό φαινόμενο θα είναι. Το ακούς ολοένα και δυνατότερα, μέχρι που το ανακαλύπτεις. Και σίγουρα δεν είναι ούτε άστρο νετρονίων, ούτε μαύρη τρύπα, ούτε άστρο έτοιμο να εκραγεί. Και σίγουρα δεν είναι φυσικό!

Μένεις έκπληκτος και με το δίκιο σου. Δεν έχεις ξαναδεί κάτι τέτοιο. Είναι ένα αντικείμενο παράξενου σχήματος. Μοιάζει με ένα μικρό νευρικό δίκτυο. Ή για να το πούμε ποιο απλά, σαν τη ρίζα μιας πατατιάς. Μια μεγάλη "πατάτα", από την οποία ξεπροβάλλουν "ρίζες". Μερικές από τις κύριες "ρίζες" καταλήγουν σε μικρότερες "πατάτες", από τις οποίες ξεπροβάλλουν μικρότερες "ρίζες". Αυτή η κατασκευή αποκλείεται να είναι αποτέλεσμα κάποιου φυσικού φαινομένου. Κάποια διάνοια, κάποιος νους το έφτιαξε.

Για μισό λεπτό. Αυτό το πράγμα από τι είναι φτιαγμένο; Το κοιτάς τριγύρω... είναι διαφανές! Δεν είναι φτιαγμένο από μέταλλο, δεν είναι καν "στερεό" το εσωτερικό του. Και πάλι δε ξέρεις τι είναι. Διαστημικός σταθμός; Μάλλον. Σκέφτεσαι όμως κάτι. Ένας διαστημικός σταθμός είναι από μέσα μέταλλο και απ' έξω μέταλλο. Αυτό το πράγμα όμως είναι... Όπα! Απ' έξω κρύσταλλος και από μέσα καθαρή ενέργεια! Πως γίνεται αυτό; Αυτό το πράγμα μοιάζει να υπερβαίνει τη ζωή τόσο, όσο η ζωή υπερβαίνει τον ανόργανο κόσμο. Ποιος ή τι είναι τόσο έξυπνο που να το έχει φτιάξει;

Όποιος και να το έφτιαξε, σίγουρα είναι ποιο εξελιγμένος από εμάς. Όχι αιώνες και χιλιετίες ποιο μπροστά από εμάς. Εκατομμύρια χρόνια ποιο μπροστά από εμάς. Με τι θα μοιάζει ένας πολιτισμός που είναι εκατομμύρια χρόνια ποιο εξελιγμένος από εμάς; Μπροστά σε αυτό τον λαό, οι άνθρωποι θα μοιάζουν με αμοιβάδες. Μάλλον οι κατασκευαστές του θα έχουν εξελιχθεί σε "κύτταρα" ενός μεγαλύτερου οργανισμού. Σαν να βλέπεις μια αμοιβάδα να προσπαθεί να φανταστεί τον άνθρωπο, βλέποντας μόνο ένα από τα κύτταρα που αποτελούν μια από τις τρίχες των μαλλιών του. Ποιος ξέρει σε τι επίπεδο έχουν φτάσει; Ποια θα είναι η φιλοσοφία τους... αν έχουν έστω κάτι παρόμοιο; Πως θα σκέφτονται; Αποτελούνται και αυτοί από ενέργεια, όπως αυτός ο διαστημικός σταθμός; Μήπως έχουν εξελιχθεί σε ενεργειακά-οργανικά διαστημόπλοια; Ή μήπως έχουν γίνει ένα με το Σύμπαν, κι εμείς να μοιάζουμε σαν τα ερυθρά αιμοσφαίρια;

Και τώρα αρχίσει το καλύτερο. Πίσω ακριβώς από τον κρυστάλλινο σταθμό, βλέπεις μεταλλικά θραύσματα αρχαίων διαστημικών σταθμών. Μοιάζουν με τα φουτουριστικά σχέδια της Γης, μόνο που είναι μισοκατεστραμμένοι. Κείτονται εκεί, άδειοι, αιωρούμενοι στο Σύμπαν, για χιλιάδες και εκατομμύρια χρόνια. Οι κατασκευαστές τους θυμούνται πότε τους έφτιαξαν; Μοιάζουν περισσότερο με τ' αρχαία μνημεία της Γης, με τα Στόουνχεντς και τις Πυραμίδες και τους Παρθενώνες μας. Ουράνιοι Παρθενώνες, κοσμική αρχαιολογία, τ' απομεινάρια ενός αρχαίου πολιτισμού... που ποιος ξέρει σε τι εξελίχθηκε.

Πως να επιβιώσουμε απ' την τηλεόραση

Η τηλεόραση είναι ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα. Προβάλει εικόνες και ήχους απ' όλες τις γωνιές της Γης, φέρνοντας τους ανθρώπους ακόμη ποιο κοντά. Ψυχαγωγεί και ενημερώνει τους ανθρώπους, απλά και μόνο με το πάτημα ενός πλήκτρου. Από την άνεση του σαλονιού, μπορούμε πλέον να μαθαίνουμε τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή σε κάποια απομακρυσμένη γωνιά του πλανήτη μας. Γεγονότα μακρινά που όμως συνήθως επηρεάσουν και τις ζωές μας, με αποτέλεσμα να συνειδητοποιούμε σε πόσο μικρό πλανήτη ζούμε και πως όλα είναι μια αλυσίδα, όπου ένας χαλασμένος κρίκος μπορεί να αποσαθρώσει και τους υπόλοιπους. Σκέψεις, που μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά τον ανθρώπινο πολιτισμό και την πορεία μας στο μέλλον. Και όλα αυτά, με αφορμή κάτι που είδαμε στην τηλεόραση.


Αυτό μπορεί να συμβεί με την ορθολογική χρήση της τηλεόρασης, κάτι που σπανίζει όλο και περισσότερο. Την ανάβεις και αμέσως πνίγεσαι στο infojunk, στην πολιτική και θρησκευτική προπαγάνδα, στην κάθε μορφής μπουρδολογία, στις διαφημίσεις άχρηστων προϊόντων που προσβάλουν την νοημοσύνη σου, στην επιβολή κάθε νέας πλαστικής μόδας, στην άκυρη λογοκρισία και επιβολή της "ελεύθερης έκφραση" (κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους όπως πάντα), στη μιζέρια των σαπουνόπερων και σε ότι άλλη μαλακία φαντάζεσαι. Κάτι σαν το Facebook αλλά ποιο καθυστερημένο, γιατί στο Facebook τουλάχιστον έχεις την ευκαιρία να πάρεις θέση και να σχολιάζεις όποιον λέει βλακείες. Στην τηλεόραση όμως είσαι απλά δέκτης, χωρίς την ευκαιρία απαντήσεις και συμπληρώσεις.


Σήμερα η τηλεόραση χρησιμεύει μόνο όταν είναι συνδεδεμένη με D.V.D. player, δορυφορική κεραία και παιχνιδομηχανή. Μπορεί όμως να γίνει χρήσιμη και αλλιώς. Πως; Εσείς έχετε το τηλεχειριστήριο, εσείς θα ελέγξετε την τηλεόραση. Όχι αυτή εσάς. Πως; Να μερικές συμβουλές...

1) Σκεφτείτε ότι η τηλεόραση απευθύνεται σε εσάς και επιλέξτε πρόγραμμα, ανάλογα με το τι σας ενδιαφέρει. Το πλήθος των ανθρώπων στο οποίο αποσκοπεί, αποτελείται από ξεχωριστές προσωπικότητες, όπως και εσείς. Άρα και σε εσάς προσωπικά. Όταν βλέπετε κάτι, ακόμη κι αν ενδιαφέρει τους περισσότερους, σκεφτείτε αν σας νοιάζει εσάς προσωπικά. Αν κάτι δεν σας αρέσει, αλλάξτε κανάλι, βάλτε D.V.D. ή σβήστε την. Μην είστε παθητικοί δέκτες των πάντων. Επειδή κάτι αφορά τους περισσότερους, δεν σημαίνει ότι οπωσδήποτε πρέπει ν' αφορά εσάς.

2) Το ότι κάτι το είπε η τηλεόραση, δεν σημαίνει ότι είναι και αλήθεια. Από τη στιγμή που ακούγονται ψέματα και ραδιοαρβύλες στην προσωπική σας ζωή, γιατί να αποτελεί εξαίρεση η τηλεόραση; Οτιδήποτε βλέπετε και σας βάζει σε υποψίες, μη το αφήνετε μετέωρο. Ψάξτε, διασταυρώστε τις πληροφορίες. Η τηλεόραση μιλάει την γλώσσα του ψέματος. Δεν είναι τυχαίο που οι τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι με την παραμικρή αφορμή, κατηγορούν το διαδίκτυο και την ικανότητα του για διαδραστικότητα και έρευνα. Όπως δεν είναι υγιές να είστε παθητικοί δέκτες των όσων σας δείχνουν, έτσι δεν είναι υγιές να είστε παθητικοί δέκτες των όσων σας λένε. Εκπαιδεύστε το μυαλό σας.

3) Καταλάβετε επιτέλους ότι η τηλεόραση δεν είναι τρόπος ζωής. Υπάρχουν πάρα πολλές εναλλακτικές πλην της τηλεόρασης, όπως ο κινηματογράφος και η ζωγραφική. Δεν υπάρχει τηλεόραση χωρίς το πλήκτρο Off, και υπάρχει λόγος που υπάρχει αυτό το πλήκτρο. Από τη στιγμή που η τηλεόραση δεν έχει τίποτα ενδιαφέρον να δείτε, μην βλέπετε μαλακίες με την κλασσική δικαιολογία "δεν έχει τίποτ' άλλο, οπότε θα δω ότι σκατά μου πετάνε στη μούρη". Είπαμε, ο εγκέφαλος είναι δικός σας, το τηλεχειριστήριο δικό σας. Εσείς είστε υπεύθυνοι για το τι θα δείτε και τι θα βάλετε στη κεφάλι σας. Και τουλάχιστον μη κλαίγεστε για τα ξερατά που πετάνε τα κανάλια στα μούτρα σας. Δεν γουστάρεις Τούρκικες σαπουνόπερες; Μη της βλέπεις, γαμώ την τρέλα μου!!!

Ήδη ζούμε έναν παγκόσμιο πόλεμο. Τον ζούμε καθημερινά και επί εικοσιτετραώρου βάσης. Το πεδίο μάχης όμως δεν είναι στο Αιγαίο Πέλαγος, ούτε στον Περσικό Κόλπο. Το πεδίο μάχης είναι ο εγκέφαλος μας. Όταν βλέπω βλαμμένους λάτρεις της τηλεόρασης, νιώθω ότι χάνουμε τη μάχη. Είναι όμως έτσι;

Ο Φωτούλης και τα μπουμπουκάκια του

Εκεί που τριγυρνούσα στα blogs και διάβασα διάφορα άρθρα, κάπου πέτυχα την περίπτωση του 56χρονου Φωτούλη (Φώτης Κολιός). Έκανα μια μικρή έρευνα και βρήκα κουφά πράγματα! Ο τύπος αυτός από χρόνια ήταν σε εκπομπές για παιδιά, πήγαινε από πόλη σε πόλη και διοργάνωσε πάρτι κ.τ.λ.. Υπήρχε επίσης και το "σπίτι του Φωτούλη", που το διαφήμιζαν ως το απόλυτο κέντρο για παιδικά πάρτι. Έπειτα έβγαινε στην τηλεόραση σε δικές του εκπομπές και παρακαλούσε τα παιδιά να πάρουν τηλέφωνο ή να του στείλουν μήνυμα. Όσοι ζουν στην Βόρεια Ελλάδα θα τον ξέρουν σίγουρα.

Τι παίχτηκε λοιπόν με αυτόν; Συνελήφθη με την κατηγορία της παιδεραστίας! Καταδικάστηκε σε 10 χρόνια και 6 μήνες φυλάκισης για ασέλγεια σε 12χρονη κοπέλα πριν από 8 χρόνια. Το παιδί θαύμαζε τον παρουσιαστή και ξεκίνησε να πηγαίνει στο στούντιο του τηλεοπτικού σταθμού της Κατερίνης, στο οποίο ετοίμαζε την παιδική του εκπομπή ο «Φωτούλης». Ο 56χρονος άρχισε να έχει στενές επαφές με την ανήλικη, την οποία έκανε βόλτες με το αμάξι του και την καλούσε στο ξενοδοχείο που έμενε και δεν δίστασε να προβεί σε ασελγείς πράξεις σε βάρος της, τις οποίες επαναλάμβανε τακτικά.

Η καταγγελία σε βάρος του παρουσιαστή έγινε από τους γονείς της δωδεκάχρονης. Το κοριτσάκι μετά το χωρισμό των γονιών του ζούσε με την γιαγιά του και αποκάλυψε στη μητέρα του την «περιπέτειά» της. Μετά την καταγγελία της μητέρας της ανήλικης στο αστυνομική τμήμα, ο παρουσιαστής συνελήφθη στο πλαίσιο του αυτοφώρου, καθώς στο κινητό της ανήλικης βρέθηκε μήνυμα, με το οποίο ο παρουσιαστής της ζητούσε να συναντηθούν. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αστυνομικοί εξετάζοντας το κινητό τηλέφωνο του παρουσιαστή, εντόπισαν και μια φωτογραφία στην οποία απεικονιζόταν η «δραστηριότητά» του με το ανήλικο κορίτσι.

«Δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό όταν με ορμούνε τα παιδιά», φέρεται να είπε στους αστυνομικούς που τον ανέκριναν!

Τι απέγινε ο Φωτούλης; Μερικοί υποστηρίζουν ότι βγήκε απ' την φυλακή, ζει κάπου στην Θεσσαλονίκη, μοιράζει χαρτιά σε σχολεία και αποφεύγει τους πάντες. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι βρέθηκε απαγχονισμένος στο κελί του μ' ένα σεντόνι. Αυτοκτονία; Δολοφονία;

Τρέμω στην ιδέα ότι τα παιδιά μας μπορεί αυτή τη στιγμή να θαυμάσουν έναν ευγενικό καλοσυνάτο κύριο, με του κόσμου τα αίσχη στο μυαλό του! Γονείς, προστατέψτε τα παιδιά σας. Οι χειρότεροι διάολοι φορούν την προβιά του αγγέλου.

Ο πολιτισμός των ηρώων

 Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν ήρωες. Συνήθως έχουν στο μυαλό τους τον Spiderman και τον Hulk, 2 από τις αμέτρητες καρικατούρες που χρησιμεύουν ως μέσο ξεσπάσματος καταπιεσμένων αισθημάτων. Κάτι σαν την σάτιρα του Λαζόπουλου, που ο λαός επικροτεί για να ξεσπάει μέσω αυτού... και να συνεχίσει την ίδια μίζερη ζωή, περιμένοντας έναν "πατριώτη" να τους σώζει. Σκλάβοι των "ηρώων". Είμαι σίγουρος ότι πολλοί που θα επιδοκιμάζουν την παραπάνω εικόνα στο Facebook, κάνοντας ένα ξενέρωτο Like και αφήνοντας σχόλια όπως "Συμφωνώ" και "yeahh!", εξακολουθούν να περιμένουν έναν "ήρωα πατριώτη" να καθαρίζει για πάρτι τους. Τι κρίμα όμως που οι "ήρωες πατριώτες" πέθαναν εδώ και πολύ καιρό.

Σοβαρά τώρα, υπάρχουν ήρωες; Κι όμως υπάρχουν. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας που δεν έχουν καμία υπερφυσική δύναμη, αλλά βάζουν κάτω και τον Τσακ Νόρις με τα επιτεύγματα τους. Τι θα λέγατε όμως για έναν ήρωα που έσωζε τη Γη από βέβαιο θάνατο; Κι όμως υπήρξε άνθρωπος που έσωζε την ανθρωπότητα. Και δεν ήταν ο Superman, μα ένας Σοβιετικός με αρχίδια που σταμάτησε τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο και το πυρηνικό του ολοκαύτωμα, πριν καν ξεκινήσει.

Πριν 50 χρόνια, στο αποκορύφωμα της Κρίσης του Κόλπου, ο επιλαχών στην διοίκηση Vasilli Arkhipov του Σοβιετικού υποβρυχίου B-59 αρνήθηκε ν' ακολουθήσει την εντολή του Διοικητή, να εκτοξεύσει πυρηνικές τορπίλες ενάντια σε Αμερικάνικα πολεμικά πλοία, αποτρέποντας τον επακόλουθο θερμοπυρηνικό πόλεμο που θα ξεσπούσε.

Οι Αμερικανοί έριχναν βόμβες βάθους κοντά στο υποβρύχιο, σε μια προσπάθεια εξαναγκασμού του για ανάδυση, αγνοώντας ότι διέθετε πυρηνικό οπλισμό. Οι 3 Σοβιετικοί αξιωματικοί του υποβρυχίου, χάνοντας την ραδιοφωνική επαφή με την Μόσχα, συμπέραναν ότι ξέσπασε ο Τρίτος Παγκόσμιο Πόλεμος. Οι 2 απ' τους αξιωματικούς συμφώνησαν να "πετάξουν τα πολεμικά σκάφη απ' το νερό". Η συμφωνία απαιτούσε ομόφωνη συγκατάθεση, η οποία δεν πραγματοποιήθηκε με την διαφωνία του Vasilli Arkhipov.

Δεν έχει σημασία λοιπόν η ιεραρχική θέση ή οι πολιτικές απόψεις. Κάθε άνθρωπος είναι ένας υποψήφιος ήρωας, και στον πλανήτη μας υπάρχουν 7.000.000.000 ήρωες. 7.000.000.000 λύτες προβλημάτων, ο καθένας με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Είσαι κι εσύ ένας ήρωας. Ναι, εσύ που διαβάζεις αυτό το βαρετό κείμενο. Δεν χρειάζεσαι υπερδυνάμεις, ούτε εξουσία. Ξέρεις τις δυνάμεις σου. Χρησιμοποίησε τες. Μη περιμένεις "ήρωες", γίνε εσύ ένας. Μπορείς!

Η λογική του παραλόγου

Μερικά πράγματα τα έχω προσέξει από μικρό παιδί και ακόμη με μπερδεύουν. Αν είσαι και εσύ παιδί ή νιώθεις παιδί, έλα μαζί μου. Ζούμε σε έναν παράξενο κόσμο, όπου...

... παίζεις με τα παιχνίδια σου ενώ η γιαγιά κοιμάται, κάνεις λίγη φασαρία και ο μπαμπάς ουρλιάζει με δεκαπλάσια ντεσιμπέλ! Η γιαγιά ξυπνάει και ο μπαμπάς κατηγορεί εσένα!
... σε πιάνουν οι γονείς σου να λες μια κακιά λέξη και σε εξευτελίζουν. Λίγα λεπτά αργότερα στολίζουν με χειρότερες εκφράσεις έναν άσχετο!
... στο σχολείο η δασκάλα βάζει σε όλη τη τάξη τα 2 πόδια σε ένα παπούτσι και τουμπεκί ψιλοκομμένο. Σήμερα το μάθημα έκθεσης που διδάσκει αφορά τη σημασία της ελευθερίας του λόγου!
... παίζεις με τους φίλους σου σε μια αλάνα και οι γείτονες σας τα χώνουν επειδή φωνάζετε. Ξεχνάνε όμως ότι και εκείνοι ήταν παιδιά και τους τα χώνανε διάφοροι μεγάλοι!
... βλέπεις ένα άγριο θρίλερ και ξενερώνεις. Βλέπεις τις ειδήσεις και σοκάρεσαι!!!
... βλέπεις τους μεγάλους να κάνουν υπερπλούσιες δεξιώσεις με φαγητά και καλά κουστούμια... με θέμα την πείνα στην Αφρική!

Τελικά υπάρχει λογική σε όλα αυτά; Γιατί αν είναι ν' αφήνουμε τα μυαλά μας στα σύνορα μεταξύ "ανώριμου ανήλικου" και "ώριμου ενηλίκου", τότε ξέχνα το.

Η πικρίλα των Ερινύων

"There is no revenge so complete as forgiveness"
Josh Billings  

Το κλασσικό χιλιοειπωμένο κλισέ πολλών "παιδιών του Θεού". "Είμαι καλός και ενάρετος άνθρωπος και πάντα συγχωρώ, αλλά εκδικούμαι σκληρά όσους μπλα μπλα μπλα...". Δεν είναι λίγοι οι αυτοαποκαλούμενοι "Χριστιανοί" που δεν τιμούν τη συγχώρεση που δίδαξε ο Χριστός, μα παραμένουν κολλημένοι στο "οφθαλμό αντί οφθαλμού". Ο.Κ., δεν λέω, κάπου σας νιώθω. Κι εμένα όταν μου τη σπάει κάποιος, μ' έλκει η ιδέα να τον κάνω ψητό με πατάτες. Αλλά μετά σκέφτομαι. Και μετά, τι; Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Μήπως χειρότερο; Δεν σας έχει τύχει ποτέ η τυφλή εκδίκηση να τα κάνει χειρότερα και να σας φέρει σε χειρότερη θέση; Δεν είναι λίγες οι φορές που η βία φέρνει περισσότερη βία. Με αυτή τη λογική δεν θα έπρεπε να υπήρχε καν η ζωή στη Γη, με τόσες σφαγές που θα ξέσπαγαν κυριολεκτικά με το παραμικρό. Με τη λογική της εκδίκησης, θα έπρεπε να είχα σκοτώσει τη μισή Ελλάδα για οποιονδήποτε λόγο μπορώ να φανταστώ, από σχολικά πειράγματα μέχρι οτιδήποτε άλλο. Εντελώς ελεεινό.

Μόλις θυμήθηκα ότι στο νηπιαγωγείο ένας μου πήρε τη σοκολάτα μου. Πέρασαν τα χρόνια, έκανε οικογένεια, αλλά εγώ θα τον εκδικηθώ. Θα σκοτώσω τα παιδιά του, θα βιάζω τον σκύλο του, θα φάω την γυναίκα του και θα του κάψω το σπίτι. Εκδίκηση. Για μια σοκολάτα.

Ακραίο παράδειγμα; Αν ψάξω σε μερικούς, θα βρω χειρότερα εκτρώματα. Είμαι σίγουρος γι' αυτό.

Εμένα προσωπικά αν κάποιος μου κάνει κάτι κακό, τον γράφω στ' αρχίδια μου και συνεχίσω τη ζωή μου. Αν κάποιος θέλει να με δει να πέσω κάτω, απλώς δεν θα πέσω. Δεν θα του κάνω αυτή τη χάρη. Αν πέσω δεν θα γκρεμίζω τον άλλον, απλά θα ξανασηκωθώ. Η εκδίκηση καθαρά για προσωπική χαιρέκακη απόλαυση δεν είναι λύση. Όσο γλυκιά κι αν ακούγεται η εκδίκηση, άλλο τόσο πικρή είναι η γεύση της στο τέλος. Άλλωστε έχω καλύτερα πράγματα να κάνω απ' το να κάθομαι ν' ασχολούμαι με βλαμμένους.

"Living well is the best revenge"
George Herbert

"Success is the sweetest revenge"
Vanessa Williams

Προσπάθεια και αποτέλεσμα

Πολλές φορές ακούω διαφωνίες για το αν έχει μέγιστη σημασία η προσπάθεια ή το αποτέλεσμα. Συνήθως αυτό εξαρτάται από την περίπτωση. Προσωπικά όμως θεωρώ ότι μέγιστη σημασία έχει η προσπάθεια. Γιατί; Γιατί δεν θα μάθουμε ποτέ τι είναι εφικτό και τι όχι, αν δεν προσπαθήσουμε, αν δεν κάνουμε την παραμικρή προσπάθεια. Τόσο απλά. Προτιμώ να ξοδέψω χρόνο και ενέργεια προσπαθώντας για κάτι, κι ας είναι το αποτέλεσμα απογοητευτικό, παρά να κάτσω με σταυρωμένα χέρια και να κάνω τον μοιρολάτρη.

Πολλές φορές μάλιστα το αποτέλεσμα διαφέρει από το αναμενόμενο, συνήθως προς το καλύτερο. Κάτι μπορεί να μοιάζει αδύνατον, και λοιπόν; Ο Λεονάρντο Ντα Βίτσι είχε σχεδιάζει ιπτάμενες μηχανές, σε μια εποχή που η επιστήμη και η τεχνολογία δεν επέτρεπαν ακόμη την ύπαρξη τους. Τα σχέδια όμως δεν είχαν αρνητικό αποτέλεσμα, μιας και μεταγενέστεροι επιστήμονες εμπνεύστηκαν απ' αυτά για τη δημιουργία και το πέταγμα των πρώτων αεροσκαφών. Άλλωστε ακόμη κι αν αποτύχουμε σε κάτι, πάλι θα βγούμε κερδισμένοι. Θα ανακαλύψουμε τα όρια μας και νέες στρατηγικές υπέρβαση τους. Θα κερδίσουμε γνώσεις που θα μας χρησιμεύουν στην βελτίωση μας.


Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι αν χαλάσει ένα όνειρο. Ξενερώνεις βέβαια, αλλά το μεγάλο πρόβλημα θα είναι αν σταματήσεις να ονειρεύεσαι. Αν ένα σχέδιο στραβώσει, άλλαξε στρατηγική. Αν χρειαστεί, βρες νέο σχέδιο. Μην υποτιμάς τον εαυτό σου. Ναι στη προσπάθεια λοιπόν και ότι βγει. Ο.Κ., όχι πάντα ότι βγει, αλλά καταλάβατε τι εννοώ.

Το θαύμα των βιβλίων

Πολλοί λένε ότι οι χρονομηχανές δεν μπορούν να επινοηθούν. Στην πραγματικότητα δεν ισχύει, μιας και η χρονομηχανή ήταν ουσιαστικά μια απ' τις πρώτες εφευρέσεις του ανθρώπου. Λέγεται "γραπτός λόγος". Το βιβλίο είναι μια χρονομηχανή, αφού με το πρώτο ξεφύλλισμα ταξιδεύεις στο μυαλό ενός ανθρώπου, που μπορεί να έχει πεθάνει αιώνες πριν. Τα βιβλία είναι σαν τους σπόρους, μπορούν να μείνουν για καιρό σε αδράνεια, αλλά πάντα θα είναι έτοιμοι να καρποφορήσουν. Επίσης τα βιβλία είναι και προσβάσιμα σε όλους, π.χ. ένα μικρό βιβλίο με την ιστορία της Ρώμης μπορεί να κοστίσει όσο ένα γεύμα σε ταχυφαγείο.

Το ποιο ενδιαφέρον είναι ότι τα βιβλία αποτελούν έναν κρίκο στην αλυσίδα της εξέλιξης της αποθήκευσης πληροφοριών. Μια εξέλιξη ολοένα και επιταχυνόμενη. Απλά σκεφτείτε το εξής:

Δισεκατομμύρια χρόνια πριν, η Φύση επινόησε τα γονίδια για την αποθήκευση βασικών πληροφοριών.
Εκατομμύρια χρόνια πριν, η Φύση επινόησε τον εγκέφαλο για την αποθήκευση και επεξεργασία περισσότερων και ποιο ευέλικτων πληροφοριών.
Αιώνες πριν, ο ανθρώπινος εγκέφαλος επινόησε τα βιβλία για την αποθήκευση ακόμη περισσότερων και ποιο ευέλικτων πληροφοριών.
Δεκαετίες πριν, ο ανθρώπινος εγκέφαλος επινόησε τους υπολογιστές για την αποθήκευση και επεξεργασία ακόμη περισσότερων και ποιο ευέλικτων πληροφοριών.
Αύριο; Ποιος ξέρει;

Είμαστε λοιπόν μάρτυρες του εξελικτικού ταξιδιού της γνώσης από τα γονίδια στους υπολογιστές, και ποιος ξέρει ποιο θα είναι το επόμενο βήμα. Μη ξεχνάτε ότι ο άνθρωπος είναι κομμάτι του Σύμπαντος. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποτελεί προϊόν της εξέλιξης της ζωής πάνω στη Γη, ο οποίος με την σειρά του δημιούργησε την επιστήμη, την τεχνολογία, τις τέχνες, την φιλοσοφία, τον αθλητισμό και όχι μόνο. Δεν είναι παράξενο λοιπόν να σκεφτούμε ότι οι υπολογιστές και τα βιβλία αποτελούν ξαδέλφια των γονιδίων και των εγκεφάλων.

Πρόσεχε, έχεις πρόβλημα...

Έχετε προσέξει κάτι; Έρευνες, περιοδικά, βιβλία, ιστοσελίδες, εκπομπές κ.λ.π. που δήθεν εξειδικεύονται στην ψυχολογία, προσπαθούν να σε κάνουν να πιστέψεις ότι έχεις προβλήματα. Πολλά προβλήματα. Διαβάσεις ένα άρθρο και στο τέλος νομίζεις ότι είσαι τόσο προβληματικός που χρειάζεσαι όντως ψυχίατρο, ενώ στην πραγματικότητα ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Έχω προσέξει ότι τέτοια άρθρα προσπαθούν να σου επιβάλλουν την σκέψη ότι ο τρόπος ζωής σου είναι προβληματικός, ότι από κάπου χάνεις μόνο και μόνο επειδή ζεις και σκέφτεσαι όπως εσύ έχεις επιλέξει, ότι θα είσαι "υγιής" μόνο αν κάνεις ότι σου πουν οι άλλοι.

Να μου το θυμηθείτε, στο τέλος θα μας πούνε ότι και η ευτυχία είναι πρόβλημα. Βασικά ήδη το λένε, με πλάγιο τρόπο...

Πρόσεχε πως θα ζήσεις, κινδυνεύεις :-Ρ

Πέτυχα πριν από καιρό ένα μικρό μα ενδιαφέρον κείμενο. Το ξαναβρήκα πρόσφατα και το θυμήθηκα. Ας το σχολιάζουμε λοιπόν.

''Όταν γελάς, κινδυνεύεις να περάσεις για χαζός. Όταν κλαις, κινδυνεύεις να περάσεις για συναισθηματικός. Όταν εκδηλώνεις τα συναισθήματά σου, κινδυνεύεις να δείξεις τον πραγματικό σου εαυτό. Όταν αγαπάς, κινδυνεύεις να μην στο ανταποδώσουν. Όταν ζεις, κινδυνεύεις να πεθάνεις. Όταν ελπίζεις, κινδυνεύεις ν' απογοητευτείς, κι όταν δοκιμάζεις, κινδυνεύεις ν' αποτύχεις.. Κι όμως μονάχα αυτός που ρισκάρει είναι πραγματικά ελεύθερος!!!''


Χμμ...
Για να καταλάβω. Πρέπει ν' ανησυχώ ακόμη και για τα ποιο απλά και αυτονόητα πράγματα, για το τι θα πουν και τι θα σκεφτούν οι άλλοι. Πρέπει να φοβάμαι να εκφραστώ και να σκεφτώ, μήπως κάποιος άσχετος με κακολογήσει. Πρέπει ν' απολογούμαι στον πρώτο άγνωστο ακόμη και για το ποιο άκυρο πράγμα. Ακόμη και το ποιο απλό και φυσιολογικό πράγμα όπως το γέλιο, θεωρείται πλέον "ανατρεπτικό" και "αιρετικό" στην σημερινή "καθωσπρέπει" κοινωνία μας.

Είμαστε με τα καλά μας;

Μιλάμε για συνηθισμένα, λογικά και απλά πράγματα, που μερικοί βλαμμένοι προσπαθούν να τα κάνουν πολύπλοκα με αναλύσεις εκεί που απλά δεν κολλάνε. Δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να συμπεριφερόμαστε λες και σφάξαμε κανέναν. Ζούμε τη ζωή μας, κάνουμε ότι γουστάρουμε και γράφουμε στ' αρχίδια μας όποιον προσπαθεί να μας επιβληθεί. Κι επειδή τέτοια φαινόμενα βλέπω σχεδόν παντού, ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν είμαστε αυτό που είμαστε ή αυτό που άλλοι θέλουν να είμαστε. Τέτοια κειμενάκια τις πούτσας αποτελούν παρηγοριά σε ψυχανώμαλους που θέλουν να τους ελέγχουν, αλλά παριστάνουν τα θύματα τέτοιον κριτών. Οι κλασσικοί τεμπέληδες που ψάχνουν ηλίθιες δικαιολογίες για να δικαιολογήσουν τ' αδικαιολόγητα. Από τη μία έχουμε αυτούς που κρίνουν τους άλλους, από την άλλη έχουμε αυτούς που δέχονται κριτικές για όλα.

Να πάνε να γαμηθούν όλοι τους. Εγώ ζω τη ζωή μου και δεν το παίζω ούτε "ανώτερος κριτής όλων", ούτε "ταπεινό μυρμηγκάκι που το πατάνε όλοι". Κάνω αυτό που θεωρώ σωστό, κάνω ότι με γεμίσει, και το τελευταίο πράγμα που μ' ενδιαφέρει είναι η γνώμη κάποιου π' ούτε καν με ξέρει. Κι αν έχω αγαπήσει ανθρώπους και δεν υπήρξε ανταπόδοση, σιγά τ' αβγά. Εγώ και πάλι κέρδισα, οι άλλοι έχασαν.

Τηλε-ευαγγελιστές

Αν είστε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, θα τους πετύχετε στην τηλεόραση αρκετά συχνά. Είναι οι τηλε-ευαγγελιστές, φανατισμένοι παπάδες που κυρώσουν τον λόγο του Θεού όπως εκείνοι θέλουν μέσω της τηλεόρασης. Το κίνημα τους ξεκίνησε περιθωριακά στη δεκαετία του 1940, βασισμένο στις ψυχώσεις μειοψηφικών προτεσταντικών εκκλησιών στις νότιες πολιτείες των Η.Π.Α.. Σήμερα αποτελούν μια υπολογίσιμη δύναμη, ικανή να ελέγξει εκατομμύρια ανθρώπους σε ότι μπορείτε να φανταστείτε. Οι εκλογές νέων προέδρων δεν αποτελούν εξαίρεση. Χωρίς τους τηλε-ευαγγελιστές, ο George Bush πολύ απλά δεν θα επανεκλεγόταν.

Τι μας λένε οι άνθρωποι αυτοί; Καταρχάς ο λόγος τους μόνο λόγος αγάπης δεν είναι. Οι απόψεις τους είναι φαλλοκρατικές, φιλοπόλεμες, αντιοικολογικές και ρατσιστικές. Μιλάνε για μίσος στον "διαφορετικό" συνάνθρωπο μας, για πυρηνικό πόλεμο στους αλλόθρησκους, για αδιαφορία στο περιβάλλον και επιτάχυνση της οικολογικής καταστροφής, για κατάργηση της επιστήμης. Γιατί να τα λένε όλα αυτά; Ο λόγος τους γυρίζει γύρω από την επερχόμενη συντέλεια του κόσμου και την Δευτέρα Παρουσία, και μόνο με το μίσος θα πραγματοποιηθούν. Όσο μεγαλύτερη η εξαθλίωση, τόσο ποιο γρήγορα θα έρθει η Μέρα της Κρίσης... λες και δεν την ζούμε καθημερινά. Κι αν σας ακούγονται ακραία, ιδού μερικές από τις φράσεις τους...

"Αν είσαι διανοούμενος, μάλλον θα καταλήξεις στην κόλαση γι' αυτό" Jonathan Bell

"Εύχομαι να είχα ένα Άγιο Πνεύμα-πολυβόλο για να σκοτώσω τους εχθρούς μου" Benny Hinn

Προσκεκλημένος του προέδρου Ρέιγκαν για την εναρκτήρια προσευχή στο Εθνικό Συνέδριο των Ρεπουμπλικανών το 1984, ο Jim Robison πέταξε το εξής κορυφαίο: "Δεν θα υπάρξει ειρήνη μέχρι την έλευση του Ιησού. Κάθε κήρυγμα περί ειρήνης πριν την επιστροφή Του είναι αίρεση. Είναι ενάντια στο λόγο του Θεού. Είναι ο Αντίχριστος."

Σας θυμίζουν κάτι τα παραπάνω μηνύματα; Μα φυσικά τους δικούς μας τηλε-ευαγγελιστές. Ο Λιακόπουλος, ο Βελόπουλος, ο Γεωργιάδης και άλλοι μερικοί βλαμμένοι δεν διαφέρουν και πολύ από τους Αμερικανούς συναδέλφους τους. Μηνύματα μίσους και παραποιημένες αλήθειες, απλώς αντικαθιστούν τον Αντίχριστο με τους Νεφελήμ και τον λόγο του Θεού με τους Ελ. Στην Ελλάδα τα πράγματα δεν είναι ευχάριστα, αλλά στην Αμερική είναι πολύ χειρότερα. Πάνω από 20.000.000 άνθρωποι εκεί παίρνουν στα σοβαρά το κήρυγμα μίσους αυτών των τρελών.

Και φυσικά δεν είναι παναγίτσες ούτε και στα προσωπικά τους. Όπως εμείς έχουμε μερικούς παπάδες που μιλάνε για σεμνότητα από τις άνετες Mercedes τους, έτσι και αυτοί κάνουν ότι καφρίλα τους κατέβει. Μάλιστα με τόσους λοβοτομημένους πιστούς που έχουν, κάνουν ότι θέλουν και τα δικαιολογούν όπως θέλουν. Πάρτε για παράδειγμα τον Jim Bakker. Όταν οι αρμόδιοι του υπουργείου οικονομικών βρήκαν λογαριασμούς 13.000.000 αδήλωτους στην εφορεία, αυτός είπε το εξής θεϊκό: "Ο Σατανάς μπήκε στον υπολογιστή μας και έχασε τα λεφτά του". Και όταν ο Bod Larson κατηγορήθηκε για ασέλγεια, είπε ότι το έκανε ένας δαίμονας που πήρε τη μορφή του. Και υπήρχαν άνθρωποι που τους πίστεψαν!

Το φαινόμενο του τηλε-ευαγγελισμού χτυπήθηκε από το Διαδίκτυο, αν και μερικοί εξακολουθούν να λένε τις μπούρδες τους μέσω αυτού. Μπείτε απλά στο YouTube και θα τους βρείτε με το τσουβάλι. Τι μπορούμε όμως να κάνουμε με αυτούς τους τρελούς; Τα μηνύματα τους είναι βουτηγμένα στο ψέμα και το μίσος, αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγή και επιθυμούν την ολοκληρωτική καταστροφή ελέω Θεού ή Ελ. Προστατέψετε τα μυαλά σας από τα ψέματα τους. Προστατέψετε τις καρδιές σας από το μίσος τους.



Οι βασικές πληροφορίες αντλήθηκαν από το περιοδικό "Προπαγάνδα και Μαζικός Έλεγχος" των εκδόσεων Άγνωστο.

Μεγαλώνουμε και ξεχνάμε

Μεγαλώνουμε και ξεχνάμε. Μεγαλώνουμε και νιώθουμε ότι φυτρώσαμε, ότι εμφανιστήκαμε από το πουθενά. Ξεχάσαμε τα παιδικά μας χρόνια. Κάποτε κάναμε 21 φορές την ίδια ερώτηση. Σήμερα ακούμε 3 φορές την ίδια ερώτηση και θέλουμε να σπάσουμε στο ξύλο όποιον βρούμε μπροστά μας. Κάποτε εξερευνούσαμε, σήμερα χλευάσουμε όσους εξερευνούν. Κάποτε κάναμε όνειρα, σήμερα βρίζουμε όποιον τα κάνει ακόμη. Γιατί μεγαλώνουμε τελικά; Για να είμαστε μόνοι και δυστυχισμένοι;

Τηλεπάθεια: Είναι Εφικτή;

Τι είναι η τηλεπάθεια; Πως θα ήταν αν την είχαμε; Μπορεί να υπάρξει βιολογική τηλεπάθεια; Αν ναι, πως; Αν όχι, μπορούμε να την αποκτήσουμε μέσω της τεχνολογίας;

Η τηλεπάθεια είναι ένα απ' τ' αγαπημένα θέματα της επιστημονικής φαντασίας και της παραψυχολογίας. Πρόκειται για την δυνατότητα της άμεσης επικοινωνίας χωρίς τη χρήση βιολογικών στοιχείων (στόμα, χέρια) ή μιας οποιαδήποτε μορφή τηλεπικοινωνίας (τηλέφωνο, διαδίκτυο), αλλά με ένα είδους εγκεφαλικής σύνδεσης, που επιτρέπει στους τηλεπαθητικούς να επικοινωνούν από οποιαδήποτε απόσταση χωρίς τον παραμικρό περιορισμό. Αν η τηλεπάθεια ήταν βιολογικώς εφικτή, τότε θα υπάρξουν σημαντικά εξελικτικά πλεονεκτήματα. Ένα ον θα μπορεί να διαβάσει τις σκέψεις και τα συναισθήματα του άλλου, ενώ μια αγέλη τηλεπαθητικών όντων θα μπορούν να επικοινωνούν χωρίς τον παραμικρό ήχο εξασφαλίζοντας την επιτυχία του κυνηγιού. Αν μάλιστα η τηλεπάθεια είναι εφικτή και σε νοήμων όντα, τότε οι δυνατότητες φαντάζουν απεριόριστες. Ένας ολόκληρος πολιτισμός που λειτουργεί σαν ένας ενοποιημένος εγκέφαλος. Φανταστείτε τι δυνάμεις θα είχε.

Όμως η βιολογική τηλεπάθεια είναι εφικτή; Οι επιστήμονες δεν μπορούν να εξηγήσουν πως μπορεί να γίνει εφικτό. Γνωρίζουμε ότι ο εγκέφαλος παράγει ένα ασθενές ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, αλλά ακόμη κι αν υπάρχει εγκέφαλος αρκετά ευαίσθητος στο πεδίο αυτό δεν θα μπορεί να αντλήσει πληροφορίες. Επίσης ενώ κάποια πλάσματα, όπως τα μυρμήγκια, φαίνονται σαν να έχουν κάποια μορφή τηλεπάθειας, ακόμη δεν είναι σίγουρο αν πράγματι ακολούθησαν ένα εντελώς διαφορετικό εξελικτικό μονοπάτι ή αν απλώς χρησιμοποιούν λιγότερο προφανή μεθόδους επικοινωνίας (τα μυρμήγκια για παράδειγμα χρησιμοποιούν την όσφρηση για να αναγνωρίζονται). Επίσης οι διάφορες περιπτώσεις τηλεπάθειας από ανθρώπους αποδείχτηκαν αναληθή.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν είναι εφικτή η βιολογική τηλεπάθεια, μπορούμε όμως να ξέρουμε ότι σύντομα θα την αποκτήσουμε με την βοήθεια της τεχνολογίας. Οι σημερινές έρευνες σύνδεσης του ανθρώπινου εγκεφάλου με την κόσμο των υπολογιστών θα επιτρέψουν στους ανθρώπους του μέλλοντος να είναι πάντα σε επαφή με τα αγαπημένα τους πρόσωπα, να διαβάσουν τις σκέψεις των άλλων για μια ποιο πολιτισμένη επικοινωνία και άλλες δυνατότητες που εμείς ούτε να τις φανταστούμε δεν μπορούμε. Κάτι τέτοιο όμως απαιτεί υπευθυνότητα, ώστε ν' αποτραπούν καφρίλες όπως ο έλεγχος του νου, η στρατιωτική του χρήση και το εγκεφαλικό spamming.

18ος Πανελλήνιος Μαθητικός Διαγωνισμός Αστρονομίας (2012-13)

Η Εταιρεία Αστρονοµίας και Διαστήµατος, που έχει την έδρα της στο Βόλο, προκηρύσσει τον 18ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισµό Αστρονοµίας και Διαστηµικής για το σχολικό έτος 2012 – 2013.

Σκοπός του διαγωνισµού είναι η περαιτέρω ενασχόληση και εµβάθυνση των µαθητών στην επιστήμη της Αστρονοµίας, της Αστροφυσικής και της Διαστηµικής, η εξοικείωσή τους µε τις θαυµαστές τελευταίες ανακαλύψεις των τεχνητών δορυφόρων κ.ά. παρατηρητηρίων και η επιβράβευση της ενδόµυχης και διερευνητικής αυτής προσπάθειάς τους.

Ο διαγωνισµός διεξάγεται τόσο στα ΛΥΚΕΙΑ όσο και στα ΓΥΜΝΑΣΙΑ της χώρας, µε διαφορετικά θέµατα. Οι φάσεις θα είναι τρεις για τα ΓΥΜΝΑΣΙΑ και τέσσερις για τα ΛΥΚΕΙΑ. Ας σηµειωθεί, όµως, ότι στις τρεις φάσεις του Λυκείου, εκτός από γνώσεις Αστρονοµίας, απαιτούνται και στοιχειώδεις γνώσεις Μαθηµατικών και Φυσικής.


Η 1η φάση με το όνομα «ΕΥΔΟΞΟΣ» θα ξεκινήσει την Δευτέρα, 3η Δεκεμβρίου 2012 και θα διαρκέσει μέχρι και την Δευτέρα, 17η Δεκεμβρίου 2012. 

Η δεύτερη φάση με το όνομα «ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ» θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο, 26 Ιανουαρίου 2013 και ώρα 9 π.μ. 

Η 3η φάση του διαγωνισμού, με το όνομα «ΙΠΠΑΡΧΟΣ» θα πραγματοποιηθεί στο Βόλο, στο Αμφιθέατρο του Οικονομικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (Γ. Καρτάλη 72– Ροζού, πρώην Γαλλικό Ινστιτούτο) το Σάββατο, 2 Μαρτίου 2013 και ώρα 5 μ.μ.

4η ΦΑΣΗ: Η τέταρτη φάση του διαγωνισμού, με το όνομα «ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ» θα πραγματοποιηθεί το Σαββατοκύριακο, 13-14 Απριλίου 2013.


Αναλυτικές πληροφορίες, λεπτομέρειες για κάθε φάση και τον τρόπο διαγωνισμού, στο Astrovox.gr

Όποιος γουστάρει, ορμάει. Καλή επιτυχία :-)

Το "καημένο" σπουργιτάκι

Είσαι στον δρόμο. Βλέπεις ένα σπουργίτι στο πεζοδρόμιο να ψάχνει για ψίχουλα. Το βλέπεις, το θαυμάζεις, το λυπάσαι. "Αχ το καημένο, το άμοιρο, το δόλιο, το κακόμοιρο, το δύστυχο" κ.λ.π..

Μετά όμως σκέφτεσαι. Το σπουργιτάκι δεν έχει την νοημοσύνη σου, ούτε πρόσβαση σε γνώσεις και ικανότητες που έχεις εσύ. Είναι όμως ελεύθερο, πετάει όπου γουστάρει και δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν.
Εσύ έχεις νοημοσύνη και πρόσβαση σε γνώσεις και ικανότητες, αλλά εκπαιδεύτηκες από μικρός να μην ασχολείσαι με αυτά. Γονείς, σχολείο, εργοδότες, κυβέρνηση, γείτονες, Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης, ακόμη και άσχετοι άγνωστοι, όλοι σου έμαθαν να μην είσαι ελεύθερος, να σκέφτεσαι μόνο με τον δικό τους τρόπο, να δουλεύεις ποιο σκληρά και από ρομπότ για να έχεις πρόσβαση ακόμη και στον αέρα που αναπνέεις, να μη μιλάς και να ζεις για ν' αγοράσεις.

Ποιος από τους 2 λοιπόν είναι ο πραγματικός δυστυχισμένος;