Ωραία που ΗΤΑΝ η Κυριακή...

Θυμάμαι το φθινόπωρο του 2012, όπου έβγαιναν οι "σωτήρες" μας και έλεγαν ότι υπάρχει μια μικρή πιθανότητα να δουλέψουμε και τις Κυριακές. Όσοι έχουν δουλειά φυσικά. Πανικός, αντιδράσεις. Κάτσε ρε φίλε, δηλαδή έλεος! Χύθηκε αίμα για να κερδίσουμε το δικαίωμα να ξεκουραζόμαστε κάποιες μέρες, κι εσύ έρχεσαι και μας το στερείς για... για ποιον λόγο είπαμε; Για το καλό της χώρας μας; Για να σωθούμε; Από ποιον; Από τι; Αναμενόμενο ήταν, παρά τις αντιδράσεις, να θεωρήσουμε τις Κυριακές δεδομένες. Ε δεν μπορεί να την πάνε τόσο μακριά τη βαλίτσα!

Δεν πέρασε πολύς καιρός και τελικά εφαρμόστηκε το μέτρο. Πειραματικά. Προς το παρόν. Όλα γίνονται σιγά σιγά, όχι μόνο για να συνηθίσουμε, αλλά ακόμη και να ζητάμε αυτό κάποτε θεωρούσαμε χυδαίο και προσβλητικό. Μοιάζει λίγο με το "πείραμα του βατράχου", που αν βάλεις έναν βάτραχο σε κρύο νερό και αρχίσεις σταδιακά να το ζεσταίνεις, ο βάτραχος δεν θα αντιδράσει μέχρι να είναι πλέον αργά. Ότι γίνεται κι εδώ. Ο μιθριδατισμός σε όλο του το μεγαλείο. Για όσους δεν ξέρουν, μιθριδατισμός αποκαλείται η πρακτική της αυτοπροστασίας από τη δράση ενός δηλητηρίου μέσω της σταδιακής αυτοχορήγησης σε μη θανατηφόρες δόσεις. Ο όρος χρησιμοποιείται και μεταφορικά, για να περιγράψει τη σταδιακή εξοικείωση και αποδοχή πραγμάτων που προηγουμένως θεωρούνταν ιδιαίτερα επικίνδυνα.

Από ποιον όμως γίνεται όλο αυτό; Ποιος είναι τόσο διεστραμμένος που απαιτεί να μη ξεκουραζόμαστε ούτε τις Κυριακές; Ποιος είναι τόσο αθεόφοβος που κήρυξε πόλεμο στις μέρες του Θεού, όπως αποκαλούνται; Η Ελληνική κυβέρνηση; Η Ευρωπαϊκή Ένωση; Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Αυτούς δεν τους φοβάμαι. Είναι εκτός τόπου και χρόνου, οπότε απ' αυτούς όλα να τα περιμένεις. Από άλλου όμως ήταν που δεν το περίμενα. Από τον Ελληνικό λαό!!! Από παππούδες και γιαγιάδες που απαιτούν τα πάντα να είναι ανοιχτά κάθε μέρα όλη μέρα. Από νοικοκυρές που βαριούνται να κάνουν τη βόλτα τους τα Σάββατα και απαιτούν τα πάντα στα χέρια τους όποτε θέλουν εκείνες. Απ' όλους όσους νομίζουν ότι τις Κυριακές βρέχει λεφτά και πρέπει να τα ξοδέψουμε επιτόπου. Απ' όσους ακόμα περιμένουν την πολυδιαφημισμένη ανάπτυξη. Και εγώ περιμένω την ανάπτυξη, αλλά όχι τη δική σας!

Άκουσα ότι φέτος πειραματικά θα δουλέψουμε μόνο για 7 από τις 52 Κυριακές. Είμαι περίεργος να δω τι θα παιχτεί και του χρόνου. Το μόνο που ξέρω είναι ότι για άλλη μια φορά θα κάνουμε αυτό που μας είπαν. Για άλλη μια φορά θα κοιτάξουμε το ατομικό μας συμφέρον αντί για το συλλογικό. Για άλλη μια φορά θα επιλέξουμε να συνεργαστούμε με αυτούς που κατά τα άλλα βρίζουμε. Για άλλη μια φορά θα υποταχθούμε και θα κατηγορήσουμε άλλους για τα δικά μας σφάλματα.

Ή μήπως όχι;